Hall of Fame

Venividivici Joe zwartbruine hengst, geboren op 1 mei 2003 van Paul Trot 13,4 (v. Rosalind's Guy u. French Connection) uit Tassel Tara 1.14,6 ( v. Kosar u. Adelaine d'Hilly v. Idéal du Gazeau) Fokker: N. Barnhoorn te Noordwijk

"Venividivici: Hij kwam, zag en overwon!"

Gepensioneerd
In het NDR-Officiële Bulletin nr. 25, gepubliceerd in het blad "Draf&Rensport" van 13 juni 2013, stond voor het eerst en bij uitzondering een nieuwe rubriek naast geboren, gestorven en verkochte paarden, en dat was de rubriek Gepensioneerd. Hieronder stond vermeld de naam van Venividivici Joe. Dit moet gezien worden als een eerbetoon aan deze trouwe ruin en tevens als een officiële bevestiging van het reeds eerder in de wandelgangen aangekondigde einde van zijn carrière.

Samenvatting carrière
Deze zwartbruine Paul Trot-zoon stond, net als zijn jaargenoot, de Derbywinnaar Virgill Boko, bij Hugo Langeweg in training, maar had een hele andere carrière, met de hoogtepunten meer op latere leeftijd dan Virgill. Hij debuteerde als 3-jarige op 16 juli en won meteen. Na nog een tweede plaats in Wolvega en twee overwinningen op Duindigt, waarbij een Stakes-koers, zat zijn seizoen erop. Als 4-jarige kwam hij sterker terug en won dat jaar o.a. de Gouden Zweep, het Van Wickevoort en de Breeders Crown. Door een zeldzame fout in de kwart-Finale miste hij het Vierjarigen-Kampioenschap. Als 5-jarige ging hij voor het eerst naar Vincennes en werd daar knap tweede. Hij wist later in het buitenland ook te winnen, vaak in hoog gedoteerde koersen, waardoor zijn winsom met grote sprongen omhoog is gegaan. Bijvoorbeeld in Jagersro (1e prijs € 37.000), Enghien, Vincennes, Wenen (Hunyadi Memorial) en Charlottenlund. Gelukkig kwam hij ook in Nederland regelmatig aan de start. Hij won o.a. driemaal de Gouden Zweep, tweemaal het Kampioenschap van Nederland, de Grote Prijs der Lage Landen en driemaal de Viereneenhalve Kilometer van Alkmaar. Venividivici Joe is vooral een groot stayer, maar heeft met 1.11,0 over 1.609 m ook het snelste record van deze jaargang. Halverwege 2010 kreeg de zwartbruine ruin een hoefbeenbreuk waardoor zijn carrière een jaar onderbroken is geweest. Hij kwam in 2011 ijzersterk terug. Na zijn derde overwinning in de Gouden Zweep in op 3 juni 2012 kwam hij weer kreupel uit de koers en bleek opnieuw een hoefbeen gebroken. Er werd lang aan zijn come-back gewerkt en hij wist weer terug te komen. Begin 2013 was hij nog wat te zwaar en nog niet helemaal scherp, maar hij werd toch 6e in Wolvega. Vervolgens won hij het Winterkampioenschap van Wolvega, werd vijfde in Frankrijk en won de Grote Paasprijs op Duindigt, waarna hij opnieuw kreupel uit de koers kwam en voor de derde keer een hoefbeen bleek te hebben gebroken. Opnieuw moest hij revalideren, maar deze keer niet voor een vervolg van zijn carrière, maar om te kunnen genieten van een mooie oude dag. Eigenaren en trainer hebben daartoe besloten en dat wordt in brede kring gewaardeerd.
Met zijn record van 1.11,0 staat hij op een gedeelde 3e plaats bij de snelste Nederlandse gefokte dravers en met zijn winsom 345.495 Euro op de 8e plaats bij de meest winnende Nederlandse gefokte dravers.
Venividivici Joe was jarenlang een van onze grote ambassadeurs in het buitenland, maar startte minstens zo vaak in Nederland, tot zelfs in Alkmaar, en dat is door de liehebbers altijd erg gewaardeerd. Iets waarvoor we de eigenaren en trainer/pikeur zeer erkentelijk zijn.

Noordwijkse crack
Aan de achternaam Joe kunnen we zien dat Venividivici is gefokt door Klaas Barnhoorn uit Noordwijk. Hij verkocht zijn jonge hengstje als jaarling aan de “Vrienden van het Paard” uit dezelfde woonplaats. Zij hebben prachtige jaren met hun oogappel gehad, want wat is er nou leuker dan met een groepje vrienden van zo’n klassepaard te kunnen genieten.
De moeder van Venividivici Joe is de Zweedse merrie Tassel Tara, een nakomelinge van de vroegere Amerikaanse wereldrecordhoudster Nancy Hanks, die in de Breeders Special 2012 uitvoerig is beschreven (staat ook onder aan deze pagina). Tassel Tara heeft verder nog niet zoveel gebracht.

Eerbetoon
Venividivici Joe was jarenlang een van onze grote ambassadeurs in het buitenland, maar startte minstens zo vaak in Nederland, tot zelfs in Alkmaar, en dat is door de liefhebbers altijd erg gewaardeerd. Iets waarvoor we de eigenaren en trainer/pikeur zeer erkentelijk zijn.
Als eerbetoon aan deze grote Nederlandse crack heeft het NDR-Museum in juni 2013 een aantal velletjes postzegels laten drukken, met daarop een foto van Venividivici Joe. Ze zijn te koop in de Museumwinkel van het NDR-Museum op Duindigt. Zolang de voorraad strekt.

Carrière-beschrijving per jaar:

Als 3-jarige
Venividivici Joe kwalificeerde zich op 9 juli 2006 in 1.18,1 op Duindigt. Hij debuteerde op 16 juli en won meteen. Na nog een tweede plaats in Wolvega en twee overwinningen op Duindigt, waarbij een Stakes-koers, zat zijn seizoen erop.

Als 4-jarige
Hij heeft zich dit jaar ontwikkeld tot een gevreesde stayer. De Paul Trot-zoon heeft al twee Stakes-zeges en twee tweede plaatsen achter zijn naam als hij met Dominik Locqueneux van start gaat in de Gouden Zweep. Henri Buitenzorg was in 1970 de eerste en tot 2007 tevens laatste die als 4-jarige de Gouden Zweep wist te winnen. In 2007 presteerde Venividivici Joe dit ook en klopt daarbij stalgenoot Teaser Elegance en Terminator. In het Criterium der 4-jarigen wordt hij derde achter Victor Lavec en Vogue. Door een zeldzame fout in de kwart-Finale mist hij het Vierjarigen-Kampioenschap. Hij sluit het jaar 2007 af met vijf indrukwekkende zeges op rij. In Wolvega zegeviert hij op Frisian Ascot Day in de Hody Coating-prijs. Daarna wint de ruin op Duindigt de eerste editie van de Kees Verkerk-Trofee. Ook in het H. van Wickevoort heeft Venividivici Joe - nu met Ruud Pools - de situatie onder controle. De trouwe ruin sluit een geweldig seizoen af met een ruime overwinning in de Breeders Crown V.

Als 5-jarige
Na tweemaal tweede te zijn geworden in Wolvega, start de ruin voor de eerste keer op Vincennes en wordt daar ook tweede. Met 11.000 Euro levert dat een veelvoud op van zijn Hollandse tweede plekken. Hij behaalt zijn eerste zege van het seizoen op de Dag van de Arbeid in Gelsenkirchen, maar laat het daarna in 4 starts wat afweten wegens een rugblessure. Hij herstelt zich in juli op Duindigt in de Weddenoppaarden Trofee. In Jagersro stunt de ruin door als outsider in 1.15,6 over 3.100 m de eerste prijs van 37,5 mille weg te kapen in Malmo Stads Pris. De grootste prijs die hij ooit in de wacht sleepte. In Groningen bewijst hij zijn kwaliteiten als het om stayerskoersen gaat met een zege in het Gebr. Roggen Stayerskampioenschap van Groningen. Na een tweede plaats in La Capelle zet hij de kroon op het seizoen met een knappe tiercé-zege op Vincennes in 1.14,4 over 2.850 m (€ 21.500). ln Wolvega kost het niet veel moeite om voor het tweede opeenvolgende jaar de Breeders Crown te winnen. Daarna wacht hem de winter van Vincennes.

Als 6-jarige
Die wintercampagne begint met een knappe tweede plaats op Vincennes (€ 13.750), gevolgd door een vijfde plek. Door een blessure blijft hij vervolgens enkele maanden aan de kant. Na winst in een stayerskoers op Duindigt, wordt in Noorwegen een tweede plaats behaald in 1.15,2 over 3.100 m (€ 8.000). Een derde plaats in Frankrijk levert bijna evenveel op, waarna Venividivici Joe voor de derde keer de Viereneenhalve Kilometer van Alkmaar weet te winnen met een straatlengte voorsprong. Hij wordt vervolgens tweede achter Golddigger in de Kees Verkerk-Trofee, vierde in Duitsland en sluit op 29 november het jaar af met een zege in het Kampioenschap van Nederland, vóór Kebby du Bocage en Tennessie Forest.

Als 7-jarige (in 2010)
In het eerste kwartaal leveren 3 koersen in Frankrijk een derde en een vijfde plaats op, maar Venividivici Joe is onklopbaar in Alkmaar, waar hij dit jaar de Grote Paasprijs, de Grote Pinksterprijs en de 4,5 Kilometer wint. Op 6 juni 2010 gaat op Duindigt een prachtig veld van 14 paarden, verdeeld over 3 banden, en meerdere kanshebbers, van start in de koers om de Gouden Zweep. Venividivici Joe weet deze voor de tweede maal te winnen, ondanks een starthandicap van 50 m. Hij kwam weliswaar als tweede aan, maar de eerst aankomende Yos JE was het koppaard binnendoor half over het gras gepasseerd, waardoor uitschakeling volgde. Enkele weken later schrijft Venividivici ook de Grote Prijs der Lage Landen op zijn naam, waarbij hij Voltreffer en Max de Guez klopt.
Op 1 augustus wint Venividivici de Marathon Pokal te Berlijn in 1.17,3 over 3.260 m, voor Armbro Embellish en Yankee Attack. Twee weken later wint hij weer, nu in een Europese koers op Enghien in 1.13,9 over 2.150 m en hij neemt € 24.000 mee naar huis. Dan volgt eind augustus de reeds genoemde zege in de 4,5 km van Alkmaar. Bij zijn volgende start op Duindigt om de Kees Verkerk-bokaal komt de ruin kreupel uit de koers en blijkt een hoefbeen te hebben gebroken. Een lange revalidatie volgt.

Als 8-jarige (in 2011)
Na bijna een jaar afwezigheid wint Venividivici op 8 augustus een amateurkoers in Alkmaar ter voorbereiding op de Viereneenhalve Kilometer, die hij opnieuw met groot gemak weet te winnen. Voor het derde opvolgende jaar! Twee weken later wordt hij op Duindigt Kampioen van Nederland, vóór Wellington en Lys Petteviniere. Op 2 oktober wint hij ook met groot gemak het Graf Kalman Hunyadi Rennen in Wenen, een internationale koers met een groot aanzien en een rijk verleden. Eerste prijs € 17.000. Vier weken later wint hij een stayerskoers op Charlottenlund in Kopenhagen met op de sulky Erik Adielsson (€ 6.700). Iets meer geld levert een derde plaats op Vincennes op, na lang de leiding te hebben gehad in een Quinté-koers, in zijn nieuwe recordtijd van 1.11,8 over 2.100 m met autostart. Hij sluit het jaar sfeervol af met een overwinning in Wolvega's Grote Kerstprijs, vóór Zorba Oldeson en Zandokan Eden.

Als 9-jarige (in 2012)
Op 13 januari wordt hij derde op Vincennes (€ 19.500), krijgt daarna enkele weken koersrust en start op 10 maart in Le Croise Laroche. In de Grand Prix Charles Desrousseaux wordt de ruin door Hugo Langeweg jr. in de slotfase sluw voorbij de naar buiten trekkende Perlando gestuurd en hij wint de koers in een tijd van 1.15,7 over 2775 meter (€ 20.000). Tweede werd Quinoa du Gers, gevolgd door Victoria Sisu en Perlando, dit zijn Europese toppaarden. Als "werkje" tussendoor wint hij vervolgens de Grote Paasprijs in Alkmaar. Ruim een maand later komt hij aan de start in een sprintkoers in Noorwegen. In de serie wordt hij vierde in zijn recordtijd van 1.11,0. In de Finale wordt hij vijfde in 1.12,5. Een volgende start in Frankrijk levert een vierde plaats op. Op 3 juni weet Venividivici voor de derde keer de Gouden Zweep te winnen (vóór Welmoed Landerije en Valeur le Blanc), maar hij komt kreupel uit de koers. Hij blijkt voor de tweede keer een hoefbeen te hebben gebroken, nu zijn andere been. Opnieuw wacht er een lange revalidatie. (voor een uitleg over de operatie, zie hieronder). Na de heling van de breuk bij fokker Klaas Barnhoorn thuis, gaat Thijs Lange weer voorzichtig met de ruin aan de gang. Na steeds langere ritten op het strand van Katwijk kan hij weer terug naar Entrainement H.W. Langeweg.

Als 10-jarige (in 2013)
Acht maanden later, op 8 februari 2013 komt Veni weer aan de start. In het Gouden Paard in Wolvega wordt hij keurig zesde. Hij mist nog koersritme en is nog wat te dik. Volgens HWL jr zal hij over 3 weken wel weer helemaal de oude zijn. En dat blijkt. Hij wint het Winterkampioenschap in Wolvega met een eerste prijs van € 3.500. Vervolgens wordt de ruin vijfde in een koers in Frankrijk. Op 31 maart wint hij oppermachtig de Grote Paasprijs van Duindigt in 1.15,7 over 2.000 m, maar hij komt weer kreupel uit de koers. Nadat opnieuw een hoefbeenbreuk is geconstateerd, besluiten de eigenaren in overleg met de trainer dat aan de carrière van Venividivici Joe een einde is gekomen. Hij mag gaan genieten van een mooie oude dag.

Gewonnen topkoersen van Venividivici Joe
- H. van Wickevoort Crommelin Memoriaal 2007
- Breeders Crown V in 2007 en 2008
- Gouden Zweep in 2007, 2010 en 2012
- Grote Prijs der Lage Landen 2010
- Kampioenschap van Nederland 2009 en 2011
- Viereneenhalve Kilometer van Alkmaar 2009, 2010 en 2011

Internationaal:
- Marathon Pokal te Berlijn 2010
- Graf Kalman Hunyadi Rennen te Wenen 2011

Koerscarrière Venividivici Joe in beeld

Boven: Venividivici Joe op Duindigt.

Boven: Venividivici Joe wint als 4-jarige de April Stakes in 2007,
voor Victor Bas en Versace.

Boven: Venividivici Joe strekt zijn benen en
wint als 4-jarige de Gouden Zweep in 2007.

Boven: Beeld van de andere kant in de Gouden Zweep in 2007.
Venividivici wint en Dominik Locqueneux steekt zijn zweep omhoog.
Tweede wordt stalgenoot Teaser Elegance (Ruud Pools).
Stal Langeweg had nog enkele ijzers in het vuur:
Starfighter LM (HWL senior) kon geen 50 meter goedmaken aan de
koppaarden en werd vijfde. Junior reed Uriah Boko startte ook
in het laatste band en bleef achterin hangen.
De 4 Langeweg-dravers waren favoriet met cotes-eventueel
tussen 4,40 en 6,60.

Boven: De commissaris van de Koningin,
dhr. Franssen, reikte de Gouden Zweep uit.

Boven: De volgende dag: een grote kop in De Telegraaf.

Boven: Venividivici Joe wint de Kees Verkerk Trofee 2007,
voor Johan (links) en Oscar Boshoeve.

Boven: Venividivici wint met Ruud Pools
het Van Wickevoort Crommelin Memoriaal 2007.

Boven: Venividivici (midden met nr. 3) in actie op Vincennes.

Boven: Venividivici Joe met HWL senior op Vincennes.

Boven: Venividivici Joe ligt op 26 september 2008 ruim voor
in een tiercé-koers op Vincennes.

Boven: Venividivici Joe wint deze tiercé-koers
met gemak in 1.14,4 over 2.850 m.

Boven: Dezelfde koers op Vincennes:
Venividivici Joe stormt ter zege.

Boven: Dezelfde koers op Vincennes:
Venividivici Joe vanuit een ander perspectief.

Boven: Venividivici Joe wint het Kampioenschap van Nederland in 2009,
voor Kebby du Bocage.

Boven: Nogmaals het Kampioenschap van Nederland 2009:
Venividivici Joe en Hugo Langeweg jr bezig met de laatste meters.

Boven: Ereronde van de Kampioen van Nederland 2009.

Boven: Hier gaat Venividivici Alkmaar's Grote Paasprijs 2010 winnen.

Boven: Op 1 mei 2010 wint Venividivici met groot gemak
de Stayerskoers in Gelsenkrichen.

Boven: Venividivici Joe stuift op de finish af
in de Grote Prijs der Lage Landen 2010.
Rechts loopt de in de eerste ronden gevuchte Voltreffer,
die tweede zal worden.

Boven: Venividivici Joe wint de Grote Prijs der Lage Landen 2010
op zijn gemakkie.

Boven: Huldiging van Venividivici Joe na de Grote Prijs der Lage Landen
van 2010, met al zijn eigenaren en fans. In het midden met pet staat
fokker Klaas Barnhoorn.

Boven: 18 augustus 2010: In een Europese koers op Enghien heeft
Venividivici Joe met nog driekwart ronde te gaan al de leiding.
Junior ligt in stroomlijn achterover op de sulky.

Boven: 18 augustus 2010: In deze goed gedoteerde koers op Enghien
houdt Venividivici Joe met gemak de leiding tot over de finish.
Tweede Orgeuil de Nganda, derde Passion du Ham.

Boven: 18 augustus 2010: Dezelfde koers op Enghien:
aankomst vanuit een ander perspectief.

Boven: Venividivici Joe wint met grote voorsprong
de Viereneenhalve Kilometer van Alkmaar in 2010.

Boven: Ereronde na de winst in de 4½ km 2010.
Met de eigenaren in de koets.

Boven: Nogmaals Ereronde na de 4½ km 2010.
In 2011 zou hij deze koers voor de derde maal winnen.

Boven: Venividivici Joe (links met nr. 13) komt als tweede aan,
maar wint toch de Gouden Zweep in 2010. Yos JE (nr. 3) had
200 m eerder de koploper aan de binnenkant ingehaald en
pikeur Eelke Kruis was daarbij met een wiel over het gras gereden,
hetgeen uitschakeling als gevolg had: buiten de baan geweest.

Boven: Ereronde na de winst in het
Graf Kalman Hunyadi Memorial 2011,
een koers met een lange historie.

Boven: Nog een foto van de ereronde na de winst in het Graf Kalman
Hunyadi Memorial 2011. Hugo wordt vergezeld door zijn vriendin,
die uit Oosterrijk afkomstig is.

Boven: In 2011 wint Venividivici Joe zijn derde Gouden Zweep,
voor Welmoed Landerije (rechts).

Boven: Kampioenschap van Nederland 2011: 2e keer (ook in 2009)
Venividivici Joe en Hugo Langeweg jr. tijdens de ereronde.

Boven: Op 30-10-2011 wint Venividivici een koers op Carlottenlund
in Kopenhagen, met op de sulky Erik Adielsson.

Boven: Venividivici Joe en Erik Adielsson worden gehuldigd na hun zege
op Carlottenlund op 30-10-2011.

Boven: Venividivici wordt hier 3e te Vincennes op 28-11-2011.

Boven: Gouden Zweep 2012: Venividivici Joe (H. Langeweg jr) wint
gemakkelijk en voor de derde keer. Tweede wordt
Welmoed Landerije (rode oorkap), Valeur le Blanc (nr.7) en de rest.

Boven: Venividivici Joe begin 2013 op Victoriapark in Wolvega.
Hier is hij "nog iets te dik", maar dat zou snel veranderen.

Boven: Voorplaat van het blad Draf&Rensport na de winst van
Venividivici Joe op 25 februari 2013 te Wolvega.

Boven: Of het aan de bochten van Duindigt lag of misschien
aan dit startnummer, maar opvallend is wel dat Venividivici Joe
zijn drie hoefscheuren allemaal op deze baan opliep.

Boven: Venividivici Joe op de baan waar hij
het meeste geld heeft verdiend: Vincennes.

Boven: Venividivici Joe in het voorwerk op Vincennes.

Boven: Na de zege in de Grote Paasprijs 2013 op Duindigt, kwam
de hengst kreupel uit de koers en deed hij een ereronde aan de hand.

Op 13 september 2013 nam Venividivici Joe afscheid
van de baan en het publiek te Wolvega. Dat gebeurde tijdens de
Frisian Ascot Day op Victoria Park.

---

Filmbeelden van Venividivici Joe

(Hieronder de Gouden Zweep 2010)

(Hieronder de Grote Prijs der Lage Landen 2010)

(Hieronder het Graf Kalman Hunyadi 2011)

Op Youtube zijn nog veel meer koersen van Venividivici Joe te zien.

---

Postzegels van Venividivici Joe
Het NDR-Museum geeft regelmatig postzegels uit met daarop bekende Nederlandse dravers en Volbloeds. Toen bekend was geworden dat Venividivici's carrière was beëindigd, heeft de directeur van het Museum ook tientallen zegels van deze crack laten drukken door KPN. Dat gebeurde in juni 2013 en binnen een paar weken was de hele serie uitverkocht. Daarom is begin september een nieuwe serie gedrukt, die te koop is in het NDR-Museum! Ze zijn iets duurder dan een gewone postzegel, maar dan heb je ook iets bijzonders! Leuk voor de verzamelaars en ze kunnen ook echt voor een brief worden gebruikt. Dit is bedoeld ter promotie van onze sport, waarbij gebruik is gemaakt van Venividivici Joe, die zelf één van de beste promotors van onze sport is geweest.

Boven: vel met 10 Venividivici Joe zegels.

Boven: Venividivici Joe.

Hieronder nog twee artikelen:
- Een artikel over de revalidatie en het herstel van de Veni's hoefbeenbreuken
- Een artikel over de stammoeder van Venividivici Joe: Nancy Hanks

Eerste artikel, uit in het blad draf&rensport van 07-03-2013.

Venividivici Joe, draver met een leeuwenhart
De verbluffende wederopstanding

door Douwe Frerichs

Tweemaal een hoefbeen breken en beide malen terugkeren op het hoogste niveau. Dat is aan weinig sportpaarden gegeven. Venividivici Joe presteerde (lees: overkwam) het. Het moment dat ruin op 25 februari in Wolvega zijn 39e zege behaalde uit 80 starts vormde aanleiding om eens te duiken in het medisch dossier van deze dappere zwarte Paul Trot-zoon. "Venividivici Joe is in veel opzichten uniek".

Op 12 september 2010 leek het bij Venividivici Joe - tijdens zijn vijfde actieve koersjaar - voor de eerste maal 'einde verhaal'. In de Kees Verkerk-Trofee, het hoofdnummer van de Buck Leeman-Westland-dag op Duindigt, was de torenhoge favoriet vanaf de start al geen moment in de race. In de bocht volgde een galoppade, waarna een vervroegde aftocht naar stal volgde. Pikeur Hugo Langeweg junior had direct door dat het helemaal mis was met zijn kreupele vedette. Venividivici Joe werd overgebracht naar de Wassenaarse Dierenkliniek de Raaphorst waar röntgenologisch onderzoek een breuk in het hoefbeen rechtsvoor aan het licht bracht. Er volgde een langdurig herstel, maar Venividivici Joe keerde terug. Op 8 augustus 2011 maakte de zwarte ruin zijn rentree in Alkmaar om op die baan een maand later voor de tweede maal de 4,5 km op zijn conto bij te schrijven. Veni was beter dan ooit. Samen met junior schreef hij in de daaropvolgende periode zeven grote nummers op zijn naam waaronder Europese koersen in Denemarken, Frankrijk en bet Oostenrijkse Graf Kalman Hunyadi Gedenkrennen. In Oslo bewees Venividivici Joe over de voor hem ongebruikelijke afstand van 1609 m van alle markten thuis te zijn met een klassering in 1.11,0 waarmee hij ook in de top 10-lijst van de snelste Nederlandse dravers aller tijden (aangevoerd door Yucca Boko met 1.10,5) te vinden is. Op 12 juni 2012 wint Venividivici Joe aan 1,70 voor de derde keer de Gouden Zweep op Duindigt. Daags later is hij opnieuw steenkreupel en lijkt het definitief einde verhaal. Wederom een hoefbeenbreuk, maar nu in zijn linker voorbeen. Gezien zijn leeftijd houdt iedereen er rekening mee het dat nu echt einde verhaal is, maar in zijn kliniek constateert orthopeed Frans van Toor dat er geen aanleiding is om te wanhopen. Die diagnose blijkt aardig te kloppen als Venividivici Joe op 8 februari 2013 opnieuw zijn rentree maakt in Wolvega om daar twee weken later de draad der successen weer op te pakken met een opmerkelijke zege in het Winterkampioenschap. Venivdivici Joe is terug en mede-eigenaar Wibo van der Laaken is buiten zinnen van blijdschap. Dierenarts Frans van Toor hangt aan de telefoon om te informeren hoe Venividivici Joe uit de koers is gekomen.

De Orthopeed
Aan de dubbele terugkeer van de trots van de Noordwijkse `Vrienden van bet Paard' heeft een vijftal direct betrokkenen een forse bijdrage geleverd. Paardenliefhebbers die elkaar de credits geven. Frans van Toor zegt dat de eigenaren steeds hebben gezegd dat het paard de beste medische behandeling moet krijgen en dat de kosten van later zorg zijn. Van Toor (57) heeft zich gespecialiseerd in pees- en botproblemen. Zijn kliniek De Raaphorst staat bekend als zeer ervaren. Van Toor werkte er jarenlang samen met de pezendeskundige Hans van Schie. Zijn klanten komen uit binnen- en buitenland. Van Toor is tegenwoordig een van de slechts drie gecertificeerde orthopeden in ons land. En hij leert nog steeds bij. Als deelnemer aan de ISELP, de International Society of Equine Locomotor Pathology. Een kennisgroep opgericht door enkele paardenartsen met als doel vakbroeders bij te scholen in kreupelheidsonderzoek. "Niet alleen om kennis te delen, maar om deel te nemen moet je een pittig examen af leggen. Niet zo simpel op mijn leeftijd", voegt hij er lachend aan toe. Frans van Toor behandelt voornamelijk dressuur- en springpaarden, maar de draf- en rensport en in het bijzonder Duindigt hebben bij hem een speciaal plekje. "Ik heb nog gewerkt bij volbloedtrainer Hans Wolffers. In de koers rijden is er niet van gekomen wegens gebrek aan talent. Vroeger was ik altijd te vinden op Duindigt maar tegenwoordig kom ik wat minder frequent. Maar naar Venividivici Joe's Gouden Zweep ben ik natuurlijk wel geweest. Dat paard heeft inmiddels bij mij ook een heel bijzonder plekje." Bij de behandeling van Venividivici Joe heeft Van Toor steeds gewaakt over het welzijn van het paard. "De beslissing of koersen nog wel verantwoord is, die ligt bij de trainer. Ik kan alleen constateren dat de breuk aan beide hoefbenen volledig is hersteld. Ik heb wel geadviseerd om niet meer zonder voorijzers aan te treden. Zonder de bescherming van een ijzer is de kans op herhaling te groot." Na een druk spreekuur neemt Van Toor op deze koude, maar zonnige maandagmiddag de tijd om exact uit te doeken te doen hoe hij Venividivici Joe beide malen heeft behandeld. Wanneer hij bij de introductie de werking van een paardenvoorbeen demonstreert, wordt direct duidelijk dat zijn passie in de paardengeneeskunde bij pezen en botten ligt. "Het voorbeen is eigenlijk mijn favoriete onderdeel. Het is wonderbaarlijk hoe enorme krachten en momenten waarmee de hoef wordt belast, worden afgeleid en opgevangen door een ingenieus bot- en pezenstelsel. Dit is pure mechanica. Een draver weegt gemiddeld 450 kilo. Op topsnelheid draaft hij zo'n 50 kilometer per uur en wanneer hij dan ook nog een bocht moet lopen dan komen er nog hogere belastingen vrij. Als een paard dan in een kuiltje op de baan of op een kiezelsteen trapt dan kan het misgaan zoals dat bij Venividivici Joe is gebeurd." Van Toor toont vervolgens de röntgenfoto's van de eerste en tweede hoefbeenbreuk en daaruit blijkt dat de breuk op identieke plaatsen zit: rechts buiten en links binnen. De oorzaak is het veelvuldig linksom koersen. "Ik vermoed dat het hoefbeen beide keren in de bocht is gebroken. Het zou voor paarden eigenlijk veel beter zijn om niet uitsluitend linksom te koersen. "Draf is sowieso een onnatuurlijke gang voor paarden en min of meer te vergelijken met wat snelwandelen is voor mensen. Frans van Toor: "Wat is natuurlijk? In de natuur valt een paard met een botbreuk ook af. Wie niet meer kan meekomen, die gaat dood." Zo staat de kliniek er natuurlijk niet in. Sportpaarden lopen blessures op en de meesten zijn goed te behandelen. In het geval Venividivici Joe was de belangrijkste remedie zes weken boxrust. "Op de röntgenfoto's is een breuk in de binnenste tak van het hoefmechanisme zichtbaar. We hebben het paard beslagen met een ijzer met vier lippen om het hoefmechanisme stil te leggen. Ook werd een kunststof cast geplaatst voor verdere stabiliteit. Daarna volgde drie weken absolute boxrust om vervolgens een röntgenfoto te maken en een tildreninfuus te geven, ter stimulering van bet herstel van het bot. Uiteraard werd Venividivici Joe tijdens dit proces niet beknot op pijnstillers." In het medische dossier lezen we dat na een maand de kreupelheid was verbeterd, maar nog wel pijnlijk. Van Toor: "Op de tweede foto lijkt de breuk eerder ernstiger dan voorheen, maar dat is een normaal proces. Er wordt eerst bot opgelost en vervolgens opgevuld met kraakbeen, waarna de breuk weer dichtgroeit. Met gefocusseerde schokgolf-therapie krijg je lokaal een betere doorbloeding, een toename van de celdelingen en pijnstilling. Als een paard stil staat is de doorbloeding van zijn benen minder. Daarom geven we ook bloedverdunners en bi-fosfaten. De doorbloeding is essentieel voor herstel."

Boven: Orthopeed Frans van Schie demonstreert de
schokgolf-therapie.

Naar de fokker
Tijdens zijn boxrust is Venividivici Joe teruggekeerd naar zijn fokker Klaas Barnhoorn. Hij waakte vooral over het welzijn van het paard en zorgde dat de ruin enigszins werd afgeleid. "Het was alsof het paard wist dat hij zich zo min mogelijk moest verroeren. Volgens mij had hij het best naar de zin. Hij lag veel te slapen." Een maand verder verhuisde Venividivici Joe naar de Katwijkse manege Jonker, waar hij op zaagsel stond. Daar nam oud-dravertrainer Matthijs Lange de zorg voor zijn rekening. "We hebben in het begin alleen maar rustig gestapt om na een paar weken de training rustig op te pakken. Het strand is ideaal omdat zand zijn hoef aan alle kanten steunt. Het strand is bij eb mooi vlak en de heilzame werking van zeewater heeft volgens mij zijn herstel ook bevorderd. Na een maand of zes is Venividivic Joe teruggekeerd naar Schagerbrug om de training te hervatten. Vanaf dat moment was de breuk genezen en kon bet been weer optimaal worden belast", aldus Matthijs Lange die zijn levenlang al in de paarden zit. "Ik was een poosje geleden publiek trainer en heb nog koersen gewonnen met Quarteron II en met Dyveke D, de moeder van Ossian. Ook hadden we de Franse hengst lce Pudding. Het waren allemaal paarden met nukken en problemen, maar daar houd ik juist enorm veel van." Dat is precies wat Van Toor ook is opgevallen. "Vroeger waren trainers veel meer aan het prakkezeren met in balans zetten en beslag. Paarden hadden soms heel wat gewicht aan hun voeten hangen. Ze hoefden ook niet zo hard. Tegenwoordig is de trend juist zo licht mogelijk en zonder beslag. Ze gaan tegenwoordig vreselijk hard en dan blootvoets. Hoeven hebben het in veel opzichten zwaar te verduren, maar daar doe je weinig aan. Wie niet hard loopt verdient niks." Van Toor pleit niet voor een verbod op blootvoets koersen al lijkt daar vanuit dierenwelzijn oogpunt best veel voor te zeggen.

Boven: Links fokker Klaas Barnhoorn
en rechts trainer Thijs Lange.

Tweede hoefbeenbreuk
Nadat Venividivici Joe na de Gouden Zweep op Duindigt voor de tweede maal met een gebroken hoefbeen de kliniek binnen hinkte, raakte Van Toor bepaald niet in paniek. "Waarom zou ik? Het was het andere been en het eerste onderzoek wees uit dat het opnieuw een mooie breuk was. Eigenlijk zag deze er nog wat beter uit dan de eerste. Een tweede voordeel was dat Venividivici Joe toen 9 jaar oud was en dat is een voordeel voor herstel. Bij jonge paarden is het hoefbeen nog niet voldoende volgroeid en gehard en dan is herstel van zo'n blessure veel meer een probleem." Van Toor kon bovendien lering trekken uit het eerste dossier. "We hebben het paard op volkomen dezelfde manier behandeld."

Vlakke bodem
En dat betekende voor Mathijs Lange dat er na wekenlange boxrust weer werd begonnen met stappen aan de hand op een vlakke zandbodem. Na de revalidatieperiode pakte Hugo Langeweg samen met zijn zoon de training weer op. "Het werken naar zijn vorm is weinig problemen met een ouder paard. Het belangrijkste was dat het paard eerst een kilo of 40 moest afvallen. We kunnen hem hier op de strip en op de baan prima in vorm krijgen. Toen hij de laatste keer won was ik nog niet eens tevreden. Hij vertrok wel als een raket, maar het kostte teveel moeite om te winnen. Ik schat dat hij op 85 procent van de vorm zat. Daarnaast is Wolvega niet echt zijn favoriete baan. Zelfs op het baantje van Alkmaar loopt hij meestal beter", aldus Hugo Langeweg senior. Junior meldde na de koers dat Venividivici Joe niet het ideale parcours had gekregen. "Ik was verbaasd over zijn startsnelheid en dat we daarna ineens de kop konden nemen. Veel liever rijd ik hem vanuit het veld." Binnen enkele weken start de 10-jarige topruin in Frankrijk, want juist het Franse koerswezen ligt hem als geen ander. Daarna hopen de eigenaren dat Venividivici Joe de Gouden Zweep voor de vierde maal gaat proberen te winnen. "We blijven waken over zijn welzijn", zegt Wibo. "We hebben hem niet alleen laten behandelen om te koersen, maar we hopen ook dat hij op termijn kan genieten van een welverdiende oude dag."

(hoe het afliep heeft u kunnen lezen onder de beschrijving van zijn carrière als 10-jarige, click hier)

Boven: De eigenaren van Venividivici Joe:
Rechts Mark en Rob Ruigrok van restaurant Blush, met links
Wibo van de Laaken en naast hem hoefsmid Adri van Rijn.
Niet op de foto staat Martijn van den Berg, de vierde eigenaar van
de Noordwijkse Vrienden van het Paard.

Boven: Venividivici Joe krijgt als pensionado
een mooie oude dag bij Paula Zwaan.

Boven: De 16-jarige Venividivici Joe was op 6 oktober 2019
even terug op de drafbaan van Alkmaar om het defilé te leiden
van de 4½ Kilometer, de koers die hij driemaal wist te winnen.

Onderstaand artikel stond in de Breeders Special 2012 en gaat over de stammoeder van Venividivici Joe. Geschreven door Hans Huiberts.

Many thanks, Nancy Hanks!!

Er was eens een klein dravermerrietje in de USA met de mooie naam Nancy Hanks. Ze stamde voor een groot deel af van Volbloeds en kwam maar moeilijk aan het draven. Toch schopte ze het tot Wereldrecordhoudster en ze werd later ook een goede fokmerrie. Enkele van haar kleindochters verspreidden zich over de draverwereld en nazaten daarvan vinden we nu nog in de USA, Zweden, Frankrijk en Nederland. Om een voorbeeld te noemen: ons aller Venividivici Joe!

Afstamming
Nancy Hanks is geboren in 1886 in de USA, als dochter van Happy Medium uit Nancy Lee van Dictator, met veel volbloed aan moeders kant en 2 x 3 ingeteeld op Hambletonian 10, die ook veel volbloed in zijn aderen had stromen. Daar komt ongetwijfeld Nancy’s snelheid en uithoudingsvermogen vandaan. Zij was een kleine merrie met een schofthoogte van 152 cm, maar wel goedgebouwd. Dat kunnen we zien aan de foto’s die van haar zijn gemaakt. In die jaren kwam de fotografie in opmars, nadat ook veel kleurenprenten van de merrie zijn geproduceerd en verspreid door de bekende firma Currier & Ives. Deze oude prenten zijn trouwens nu nog via internet te koop voor prijzen tussen 250 en 500 dollar.

Boven: Foto van Nancy Hanks.

Boven: Prent van Nancy Hanks.

Boven: Nancy Hanks was een kleine merrie met een schofhoogte
van 1,52 m. Haar trainer/rijder Budd Doble was niet veel groter.

Boven: Ets van Nancy Hanks.

Koerscarrière
Nancy Hanks was geen geboren draver; ze had een sterke aanleg tot pacen en was moeilijk aan het draven te krijgen, zoals veel dravers is die tijd. Gelukkig had ze een geduldige trainer, die besloot haar te leren draven over op de grond gelegde balkjes. Uiteindelijk debuteerde Nancy Hanks als driejarige in de koers. Ze verloor toen de eerste van haar 4 heats op die dag en dat zou de enige keer zijn in haar carrière van 4 jaren waarbij ze werd geklopt! Nancy Hanks won in 1889 6 koersen (elk meerdere heats) en liep een record van 2:24,5.
In 1890 kocht de bekende eigenaar J. Malcolm Forbes de 4-jarige Nancy voor $ 41.000, een geweldig bedrag in die tijd. Na haar aankoop kwam de merrie in training bij de toen bekende Budd Doble. Ook in dat jaar won ze 6 races met een beste tijd van 2:14,5.
In het seizoen van 1891 streden de merries Nancy Hanks en Sunol om het wereldrecord (2.10,7) van Maud S te verbeteren. Nancy Hanks won dat jaar 9 koersen en bracht haar record op 2:09. Maar in oktober 1891 was Sunol sneller geweest met 2:08,2. Voor Sunol naderde het einde van haar carrière, terwijl die van Nancy Hanks net was begonnen. Nancy had verder het geluk dat in 1892 de oude sulky's met de hoge wielen werden vervangen door de revolutionaire sulky met de kleine wielen. Deze karretjes waren veel lichter, hadden luchtbanden en assen met kogellagers. Sunol heeft nooit voor deze sulky gelopen, Nancy wel.
Het seizoen van 1892 was het beste in de carrière van Nancy Hanks. Voor de kleine sulky begon haar zegetocht. In dat jaar verbeterde ze het wereldrecord driemaal met forse sprongen, van Sunol's 2:08,2 naar 2:07,1 naar 2:05,2 naar 2:04,1 (= km.tijd 1.17,1). Nancy's wereldrecord bleef 4 jaar staan, want in 1896 liep de merrie Alix 2.03,7.
Als 7-jarige kreeg Nancy Hanks problemen met haar voorbenen en ze werd als fokmerrie ingezet op de stoeterij van Malcolm Forbes bij Boston.

Boven: Nancy Hanks doet haar wereldrecordpoging voor de sulky
met de kleine wielen, in partij met een galopperend paard
voor de ouderwetse sulky. (Foto uit 1892)

Boven: Prachtige prent van Nancy Hanks,
die opdoemt uit de stofwolken.

Boven: Currier & Ives-prent van Nancy Hanks.
Onderschrift: "Driven by Budd Doble to a bicycle sulky,
built by the Chas S. Caffrey Comp., Cambden, N.J."
N.a.v. haar wereldrecords werden veel van deze prenten
verkocht en die hingen bij de fans aan de muur.

Boven: Nancy Hanks stuift naar de leiding ....

Haar bijzondere naam
Volgens Wikipedia is "The Nancy Hanks een stoomtrein, die reed tussen Atlanta and Savannah in de staat Georgia. Deze trein was vernoemd naar een beroemde harddraver, die op haar beurt vernoemd was naar de moeder van Abraham Lincoln, de 16e president van de USA.”
In oktober 1818, toen Abraham 9 jaar oud was, stierf zijn moeder op 35-jarige leeftijd aan de "melk ziekte". Dit kwam door het drinken van melk van een koe, die een giftige plant had gegeten. Aangezien vader Lincoln vaak op reis was, moesten Abraham en zijn zuster op jonge leeftijd thuis op de boerderij hard aanpakken. De jong gestorven moeder van de president werd in de VS vereerd en als eerbetoon werd in 1886 een bruin dravermerrieveulen naar haar vernoemd. Nadat deze merrie de Amerikanen in vervoering had gebracht door supersnelle wereldrecords te lopen, werd de bovengenoemde stoomtrein naar haar genoemd. Later werd deze vervangen door een dieseltrein, de “Nancy Hanks II”. Voorop de neus van de trein zat een rond embleem, gevormd door een hoefijzer met daarin het portret van de merrie. Nancy Hanks is nog steeds een begrip in de USA.

Boven: De Nancy Hanks I, de naar de merrie genoemde stoomtrein,
die reed tussen Atlanta and Savannah in de staat Georgia.

Boven: De Nancy Hanks II, de dieseltrein,
die de stoomtrein opvolgde.

Boven: Nogmaals de Nancy Hanks II. Bovenop de neus, onder
de voorramen van de trein zit onderstaand embleem.

Boven: Zo ziet het embleem, dat voorop
de neus van de trein hangt, er ongeveer uit.

Als fokmerrie
Nancy Hanks had 8 veulens geproduceerd toen eigenaar Malcolm Forbes stierf in 1904. Het achtste veulen werd door de nabestaanden naar hem vernoemd. Daarna werd de fokmerrie voor $ 4.000 verkocht aan J.M. Johnson, die nog 3 veulens met haar fokte. In 1907, werd Nancy Hanks op 21-jarige leeftijd verkocht aan John E. Madden. Ze stierf op diens landgoed op 16 augustus 1915 als 29-jarige, zonder hem een veulen te hebben gebracht. Nancy Hanks werd begraven op Hamburg Place, Lexington, Kentucky, waar haar graf met daarop een groot grafmonument, nog steeds te bezoeken is.

Boven: De grafsteen van de beroemde merrie op Hamburg Place
Cemetary bij Lexington. Daar ligt ze nog steeds en haar graf heeft
er een centrale plek, met een hek er omheen. Ondanks dat hek
is het standbeeldje bovenop de grafsteen gestolen.
Grafschenners vind je kennelijk overal.

Nancy in de USA
Nancy Hanks kreeg 11 veulens:
1896 - Narion, b.m. by Arion
1897 - geen veulen
1898 - Admiral Dewey 2:04,7 , b.h. van Bingen
1899 - Princess of Monaco, b.m. van imp. Meddler (thb)
1900 - Lord Roberts 2:07,2 , b.h. van Arion
1901 - Markala 2:18,2 , br.m. van Peter the Great
1902 - Ondawa (jong verongelukt), b.m. van Bingen
1903 - Pamela, b.m. van Bingen
1904 - Malcolm Forbes, b.h. van Bingen
1905 - geen veulen
1906 - Nancy McKerron 2:10,5 , b.m. van John A. McKerron
1907 - King Todd, b.h. van Todd
1908 - Nancy's Todd 2:26,5 , b.m. van Todd

Op de jong gestorven Ondawa na, toonden of produceerden ze allemaal veel snelheid. Vijf van de elf producten hadden records, met als beste Admiral Dewey 2:04,7. Met deze zoon was Nancy Hanks eerste 2:05 dravermerrie met een 2:05 product. Helaas stierf hij jong, zonder zich voort te planten. Ook zijn halfbroer Lord Roberts was een snel paard. Een volle broer van Admiral Dewey was Malcolm Forbes, die zelf geen record had, maar wel vader werd van de snelle merrie Guy Forbes 2:07,7 , moeder van pacerkampioen Billy Direct. Om het op z’n Frans te zeggen, Nancy is dus mère-du-père-de-mère van deze Billy.
Een dochter van Nancy Hanks, Narion, produceerde Vice Commodore, de vader van de bekende Margaret Parrish 2:06 1/4, die op haar beurt grootmoeder werd van drie Hambletonian winnaars: Protector, The Marchioness en The Ambassador. Nancy is dus grootmoeder van de vader van de grootmoeder van deze 3 Hambo-winners en komt dus voor op hun X-lijn. De meest winnende USA-nazaat van Nancy is op dit moment Master Regal $ 266.000, gevolgd door de ruin Adonis B $ 248.000 en de merrie Victoria Volo $ 246.000.

Nancy in Frankrijk
De stad Nancy is niet naar Nancy Hanks vernoemd, maar de merrie heeft wel een belangrijke bijdrage aan de Franse draverfokkerij geleverd. Nancy’s best gefokte dochter was natuurlijk Markala, die Peter the Great als vader had. Zij werd grootmoeder van de snelle Anna Maloney 1.20,8 die naar Frankrijk is geëxporteerd. Deze werd daar moeder van de kleine merrie Amazone B, een dochter van tweevoudig Prix d’Amérique-winnaar Passeport. Amazone B won de Prix d’Amérique in 1930 en moest als oud-winnares de volgende jaren bij de start 25 m voorgeven. Dat belette haar niet om in de jaren daarna tweede en vijfde te worden en in 1933 opnieuw te winnen. In 1934 werd ze laatste en in 1935 als 11-jarige nog vijfde, steeds met 25 m voorgift op de beste hengsten van Europa! Een fantastisch merrietje met een prachtige loop, dat helaas in de fokkerij niets heeft nagelaten. Haar volle zus Heroine B heeft als stammoeder wel naam gemaakt, vooral via haar achter-achter-kleindochter Dimitria, die een uitstekend koerspaard was (winnares van o.a. Prix des Elites, Elitloppet) en grootmoeder is geworden van Mara en Qualita Bourbon! Een moederlijn met enkele uitzonderlijke koersmerries, die nu ook wordt voortgezet door de halfbroers Sam Bourbon en Racer Bourbon. Maar de allerbeste kwam later, namelijk de beste draver ter wereld, Face Time Bourbon!
Van een halfzus van Amazone B en Heroine B, Emeraude VIII, stammen o.a. af de Zweed Mr Lavec, de Italiaan Garland Kronos en de Fransen Anna Mix, Fripon Rose, Balzac en Farnese.

Boven: de merrie Amazone B, die tweemaal de Prix d'Amérique heeft
gewonnen, in 1930 en 1933. Nancy Hanks is de bet-overgrootmoeder
van deze Franse crack. Ook in die jaren werd al bewezen dat de
Frans-Amerikaanse kruising iets heel bijzonders kan opleveren.

Boven: Zo won Amazone B in 1933 haar tweede Prix d'Amérique,
vóór 5 buitenlandse hengsten, die ze bij de start 25 m had voorgegeven.

Boven: Mara Bourbon, 1.10,8 - winsom 1.657.000 Euro.

Boven: Qualita Bourbon, 1.12 - winsom 1.538.000 Euro.

Nancy in Zweden en Nederland
Een achter-kleindochter van bovengenoemde Heroine B was de Franse merrie Lama, die werd gekruist met de USA-hengst Jamie met als resultaat het populaire Zweedse vaderpaard Big Lama, die we nog eens op Duindigt hebben zien lopen. Hij komt nog in veel Zweedse stambomen voor. Een andere dochter van Nancy Hanks, Pamela, bracht Lema Moko, die naar Zweden werd geëxporteerd en op haar beurt moeder, resp. grootmoeder werd van de hier bekende Zweedse dekhengsten Locomotive en Lord Scotch. Locomotive was de vader van Enterprise, die hier jarenlang heeft gedekt en o.a. vader werd van Derbywinnaar Axkit Hollandia. Lord Scotch dekte ook lang in Nederland en werd vader van o.a. Derbywinnaar Bento Kitty. Een volle zus van Lema Moko was Molema (niet Mollema), die moeder werd van Duchess (geb. 1928, USA, rec. 1.18,3). Laatstgenoemde werd naar Zweden geëxporteerd en bracht daar o.a. Venus (rec. 1.24,5 - 14 ovw. uit 125 starts), de moeder van de uitstekende merrie Minerva (rec. 1.19,6 - 44 ovw. uit 133 starts). Deze Minerva is de zesde moeder van de Zweedse Derbywinnaar 2011 Beau Mec. Minerva is zelf moeder van de bekende dekhengst Speedy Min en van Erva Nibs (rec. 1.18,8 - 33 ovw. uit 60 starts). Laatstgenoemde bracht naast de ons bekende Meteor Nibs ook nog de merrie Erva Min (rec. 1.16,6 - 15 ovw. uit 48 starts), die de moeder is van o.a. Speeda Nibs, moeder van Lola Queen, de moeder van Sara Queen, moeder van Speeding Renka en Titus Renka. Erva Nibs is ook de vierde moeder van de Svensk Kriterium-winnaar 2014 Je t'aime Express.
Erva Nibs is ook moeder van van Adelaine d'Hilly, op haar beurt moeder van Tassel Tara (rec. 1.14,6 - 18 ovw. uit 75 starts) en ook die naam moet u bekend in de oren klinken, want zij kwam halverwege haar koerscarrière naar Nederland. Hier werd zij in 2003 moeder van niemand minder dan ons aller Venividivici Joe, die dus in 10 generaties teruggaat naar ons uitgangspunt NANCY HANKS!

Vandaar de titel van dit verhaal: MANY THANKS, NANCY HANKS!!!

Many thanks, Nancy Hanks!
en bedankt Venividivici Joe!

(Foto's: met dank aan www.huybers.com
Mariel/mbfotos.nl en Mitchel/nakoersen.nl)