Hall of Fame

Kailash donkerbruine hengst, geboren op 20 april 1993 van Manza Buitenzorg 1.15,4 (v. Star Performer u. Chimene Mac 1.27,4) uit Yaffingale 1.18,9 ( v. Heres u. Linda 1.20,3) Fokker: J.C.H. Huiberts uit Castricum

Inhoudsopgave:
1. Voorgeschiedenis
2. Grootmoeder Linda: Click hier
3. Moeder Yaffingale: Click hier
4. Kailash koerscarrière: Click hier
5. Kailash als vaderpaard: Click hier
6. In Memoriam Yaffingale en Kailash: Click hier
7. Vier Video's van de belangrijkste koersen van Kailash: Click hier

De voorgeschiedenis van Kailash

1. Voorgeschiedenis
Drs. Jan Kemperink
Het leven van een mens, en ook dat van een paard, hangt van toevalligheden aan elkaar. Als ik denk aan hoe ik aan Kailash ben gekomen, moet ik toch als eerste terugdenken aan een bijzondere man.
Lang geleden, in de jaren 1960, raakte ik als 14-jarige jongen op de middelbare school bevriend met de wel 25 jaar oudere Jan Kemperink, mijn leraar Duits op de HBS. Jan was een bijzondere man, geen doorsnee leraar, een aparteling, intelligent, eigenwijs, humorvol, extravert. Hij was begonnen als leraar in het basisonderwijs ergens in Twente, werd koordirigent, was kampioen klootschieten in zijn jonge jaren, kampioen ralley-rijden, was een goede voetballer en ook een uitstekende schaker. Hij werd directeur van de basisschool, maar wilde vooruit, wilde altijd weer wat anders en ging Duits studeren, werd doctorandus in de Duitse letteren en vond een nieuwe baan in als leraar Duits in het westen van het land.
Hij ging in Heemskerk wonen en ontdekte daar een voor hem onbekende sport: de (kortebaan)draverijen. Zoals gebruikelijk ging hij erop af, kwam bij Harry Pools op stal en kocht al gauw de ruin Xylophoon, een goede kortebaner, die zelfs wist te winnen in Heemskerk.

Ik leerde Jan kennen in de tweede klas van de HBS. Hij begon de les meestal met iets wat hem op dat moment bezig hield, zoals schaken, de politiek of voetbal. Hij wees wel eens iemand aan die snel even twee haringen voor hem moest kopen, want daar had hij dan zomaar trek in. Een jongen, die Koelman heette, noemde hij Zanussi. Zijn jongere broertje werd Zanussi Deux. En dan na 10 minuten kwam het lesgeven. Hij had er goed de knoet onder. Iedereen had respect voor hem. Ik ken de schwere wörter nog steeds uit mijn hoofd.
Toen hij op een dag vertelde dat hij een draver had gekocht, kreeg hij onverwacht repliek uit de klas, van mij: Hoe is ie gefokt? En vanaf dat moment gingen de eerste minuten van de les meestal over harddravers, tussen hem en mij. De rest van de klas zat er voor spek en bonen bij. We raakten bevriend en gingen al spoedig samen bij zijn paarden kijken. Meestal op zaterdag. Naar Xylophoon en Double’s Dochter bij Harry Pools. We gingen ook naar andere trainers, zoals de stokoude Roel van Wieringen en Piet Strooper met zijn ongetrouwde broers en zusters op de familieboerderij. Allemaal buitengewone kerels. En dan stookte Jan het vuurtje met mooie verhalen wel op. Ik hoefde niets anders te doen dan te luisteren en te lachen. We hebben dat jaren volgehouden, samen stamboeken bestuderen, regelmatig samen op pad, van mijn 14e tot begin twintig.

De grootmoeder van Kailash: LINDA
In 1970 kocht Jan het veulen Linda, een mooie merrie en voor die tijd zeer goed gefokt als dochter van de Amerikaan Duke of Lullwater en Unita Zora. Laatstgenoemde was een dochter van de beroemde merrie Zora en was als koerspaard (4e in de Derby) en fokmerrie al succesvol geweest. Linda deed het vooral als twee- en driejarige goed. Ze was tweede, met een neusje geklopt, in semi-klassieke Jeugdprijs voor tweejarigen, vierde in de Sweepstakes en negende in de Derby. Kortom, een van de beste merries van haar jaargang. Ze heeft nog tot en met haar achtste jaar doorgekoerst met wisselend succes. Dit laatste vooral door haar niet al te gemakkelijk karakter. In de laatste jaren heeft Kemperink zijn merrie nog verhuurd aan eigenaar-trainer Jaap Koopman. Ze won totaal fl 33.300.

Noble Duke
Op een dag gingen Jan Kemperink en ik naar Purmerend, naar Gerrit Brouwer, de fokker van Linda, om haar 2 jaar jongere broertje te bekijken. Het was nog een veulen en Jan stelde mij plotseling voor om hem samen te kopen. Daar moest ik als Delftse student van een jaar of 25 toch eerst even over nadenken. Maar ik wilde het zo graag, dat er mijn Zilvervloot-spaarrekening voor heb geplunderd en toen de helft van Noble Duke heb gekocht. Door zuinig te leven kon ik van mijn Rijksstudietoelage net het halve pensiongeld betalen. Dat kon nog in die jaren. Een jaar later wilde Kemperink van zijn deel af en toen hebben mijn vader en mijn broer Jos zijn helft overgenomen. Dankzij Jan Kemperink was ik al jong paarden-eigenaar en ook mijn familie kwam zo 'in de paarden'. Noble Duke bracht het tot een winsom van Hfl.31.500.

Boven: Linda maakt ereronde met Tom Kooyman
na hun overwinning in de Walcheren-prijs op 11-8-1973.
Zij is de grootmoeder van Kailash.

Fokken
Toen Linda niet meer mocht koersen, ging Jan Kemperink fokken en elk jaar vroeg hij aan mij naar welke dekhengst hij haar moest brengen. En elk jaar zei ik: Heres. Want dat was toen al een fenomeen, die ook nog eens bij elke merrie paste. Maar Jan was eigenwijs en misschien vond hij Heres wel te duur. Eerst koos hij voor Jojo Buitenzorg en vervolgens voor Brogan. Beide produkten hebben er uiteindelijk niets van terecht gebracht. De eerste heeft zich nog wel gekwalificeerd, maar heeft door een peesbeschadiging niet gekoerst. De andere won één koers, maar had niet genoeg kwaliteit.

Boven: Fokker Jan Kemperink toont trots zijn Linda en
haar veulen Betelgeuse (van Rising Wind), die niet verder
is gekomen dan een record van 1.23,9
en een winsom van 1.100 gulden.

Yaffingale,
de moeder van Kailash

Toch naar Heres: Yaffingale
Toen Jan daarna toch voor Heres koos en er een jaar later een merrieveulen werd geboren stond mijn besluit vast: Die wilde ik hebben. Ze kreeg een mooie naam, Yaffingale, waarmee in het Engels een soort specht wordt aangeduid. Ik verwachtte veel van haar als koerspaard en daarna zou ik met haar gaan fokken, dat stond voor mij vast.
Maar Jan dacht veel geld voor dat veulen te kunnen krijgen en ik was nog maar net een jaar aan het werk, verdiende een schijntje en had pas een huis gekocht. Hoe moest dat nou? Er is dan maar één oplossing: samen sta je sterk. Ik wist dat mijn vader en broer Jos wel weer mee wilden doen, maar ik wist ook dat Jaap Koopman uit Bergen geïnteresseerd was. Hij had Linda tijdens haar koerscarrière gedurende enkele jaren gehuurd en wilde heel graag een Heres-veulen van die merrie hebben. Yaffingale zou dan ook door hem kunnen worden opgepast en zelfs getraind, want de man was eigenaar-trainer (o.a. Tydi Flower!). We kwamen tot overeenstemming en kochten Yaffingale voor 5.000 gulden toen ze een half jaar oud was.
Het was een fijngebouwd, leuk en eerlijk paardje. Ze groeide voorspoedig op. Toen ze beleerd moest worden, liep ze binnen een uur voor de kar. Alsof ze nooit anders gedaan had. Ze had niets van de streken van haar moeder. Heres had zijn stempel weer gedrukt.

Boven: Yaffingale als veulen in de wei bij
Jaap Koopman in Bergen.

Koerscarrière
Als tweejarige vonden we Yaffingale nog niet sterk genoeg. Ze draafde wel leuk, maar kreeg nog een jaartje toe. Op driejarige leeftijd debuteerde ze met een fraaie tweede plaats in 22,8 over 2000 m. Ze had een mooie draf, moest vanuit het tweede gelid komen en eindigde sterk. Wodka Buitenzorg won deze koers van kop af. Hij liep op halverwege de koers wel 80 meter voor de rest uit, won gemakkelijk, maar heeft daarna geen gulden meer verdiend!
Ook in haar tweede koers werd Yaffingale tweede, maar nu op Duindigt achter de goede Yoko Buitenzorg. Vervolgens won ze op Wolvega zonder noemenswaardige tegenstand. We hadden een klassemerrietje.
Toen kwamen echter uit de training verontrustende berichten dat ze niet draafde en wel kreupel leek, of misschien wel op verkeerde ijzers stond. Haar volgende koers in Schaesberg was een complete mislukking, want ze sprong bij de start en werd uitgeschakeld. We hebben haar op rust gezet tot het volgend voorjaar. Maar ook toen zagen we de oude Yaffingale niet terug. Ze draafde niet goed. Achteraf denken we dat ze dikwijls last heeft gehad van maandagziekte, wat niet is onderkend door de man, die haar langdurig heeft getraind op het Bergense strand (een kennis van Koopman).

Boven: Yaffingale wint te Wolvega met Jan Offenberg haar eerste koers,
op 26-9-1984.

Als 4- en 5-jarige
Als vierjarige won ze een koers op Alkmaar, maar kwam meestal te kort als het op speed aankwam. Dan verzuurde ze. Ook de twee koersen, die ik als amateurrijder met haar reed, werden geen succes. In die tijd werd ze meestal gereden door Jantje Offenberg.
Als vijfjarige won ze met Cees de Leeuw een koers op Nootdorp, werd daar ook een paar keer tweede, maar had verder weinig succes. In september van dat jaar zag Jaap Koopman het niet meer zitten en hij wilde stoppen. Maar ik wilde doorgaan en heb zijn portie toen overgenomen. Ook mijn vader en broer hielden een portie en zo bleef Yaffingale echt ons familiepaard, dat ons veel plezier gaf. Mijn vader en moeder waren geen echte drafsportliefhebbers, maar gingen toch altijd naar de koers als onze merrie moest lopen. Samen de sport beleven is toch het leukste.
De merrie bleef bij Jaap op stal staan, waar ze veel buiten kon lopen en Tom Kooyman jr. ging haar rijden. Dat resulteerde in enkele plaatsgelden en een recordverbetering tot 19,4. Maar we hadden het gevoel dat er met een professionele training meer inzat en hebben "Jeffi" (zoals we haar altijd noemden) in december bij Tom senior in training gegeven. De toen al oude Bram Pronk, een groot paardenkenner, reed haar uit of ze liep achter de kar mee.

Als zesjarige (1987)
Toen ze bij Tom gewend was, kwam ze als zesjarige op 3 januari '87 voor het eerst uit tijdens een sponsordag op Nootdorp en won meteen! Eerste prijs fl 2.500,-- en een sierdeken! Ze kon het dus toch wel. Daarna werden nog wat plaatsgelden gewonnen. In de zomer raakte ze uit vorm, maar in het najaar werd ze vijf keer achter elkaar tweede en sloot het jaar af met een keurige overwinning op Nootdorp.

Als zevenjarige (1988)
Het jaar daarop begon ze ook weer met een overwinning op dezelfde baan, die haar blijkbaar voegde. Op 16 mei won Yaffi op Alkmaar, driedik door de laatste bocht. Ze ging ook steeds betere tijden lopen: 20,8 over 2380 m op Alkmaar was toch niet verkeerd. Langere afstanden deerden haar niet. Ze won op Nootdorp over 2750 m. Af en toe was er een periode dat het wat minder ging. Ze koerste ook niet altijd even gelukkig, maar verdiende de kost voor een groot deel terug en we hadden veel plezier van haar.

Boven: Yaffingale wint hier in Alkmaar voor Blib the Throttle (rechts),
op 16-5-1988.

Boven: Huldiging na de gewonnen koers op de foto erboven.
op 16-5-1988. Links staat Hans Huiberts, achter de bloemen
broer Jos en rechts Ivonne, de partner van Tom.

Als achtjarige (1989)
Op achtjarige leeftijd kwam ze voornamelijk over langere afstanden in actie. Als de anderen moe werden, ging Yaffi door. Meestal ging het dan in de eerste ronden niet zo hard en zo moest je haar koers ook verdelen. Tom junior was daar een meester in. Tom gaf haar duurwerktraining en wist dat ze een bijna onuitputtelijk uithoudingsvermogen had. En op een goed moment stelde hij voor om haar klaar te stomen voor Alkmaar's Viereneenhalve kilometer! Ik moest even slikken, maar werd al gauw enthousiast. Haar voorbereidende koersen werden geen succes, maar voor deze tot de verbeelding sprekende koers kwam ik toch graag eerder terug van vakantie uit Frankrijk.
In die editie van 1989 startten de paarden vanuit drie banden met telkens 20 meter daartussen. Yaffingale had nummer 5 in het eerste band. Meteen na de start waren de twee koppaarden foutief en onze merrie zat daarachter. Zij sprong daardoor ook en draafde pas weer toen alle anderen voorbij waren. Laatste paard, achter Wenri Princes, die haar 40 meter had moeten geven! We geloofden er niet meer in. Gelukkig ging de koers in het begin niet zo hard en kon Yaffi achter aansluiten, zuinig langs de reling. In zo'n koers gebeurt er meestal weinig als de posities zijn ingenomen. De spanning bouwt zich op, tot de op één na laatste ronde. Dan gaan er plotseling enkele pikeurs rijden. Zo ook nu. Tom bleef lekker zitten en kon langs de reling zelfs nog wat opschuiven. En pas in de laatste ronde aan de overkant reed Tom naar buiten en liet Yaffi gaan. We wisten niet wat we zagen! Buitenom door de laatste bocht gingen ze om het veld heen. Zuncasindra en Wenri Princess hadden toen al een voorsprong opgebouwd en die kon ze niet meer inhalen, maar Yaffingale werd met ruime voorsprong derde in de langste koers van de wereld! Voor ons was dit meer dan een overwinning, en nog goed betaald ook: fl 2.000,--.
Dit was ook het laatste geld , dat ze in dat jaar verdiende, want ze kreeg last van rotstraal aan een hoef.

Boven: Yaffingale en Tom bij de huldiging na een zege
te Nootdorp op 1-5-1989. Rechts de eigenaren.

Boven: 4½ km van Alkmaar 1989: Zuncasindra (Hubert Schoonhoven)
wint met grote voorsprong voor Wenri Princess en
Yaffingale (verscholen achter Wenri).

Als negenjarige (1990)
Wegens gebrek aan koerspaarden had de NDR toen net de reglementen veranderd, waardoor ook negenjarige merries nog mochten koersen. En daar maakten we dankbaar gebruik van. We wilden nog wel eens een keer in de 4½ km starten.
Maar eerst gingen we naar Nootdorp, waar een aantal mooie lange afstandkoersen voor de hogere klasse gepland stond. Het begon goed met een derde prijs ter waarde van fl 1.000,-- . Daarna hadden we pech met valse (banden)starts en hinder. In Nootdorps Stayerkampioenschap over 3100 m namen we de handschoen op tegen Vriend, Uncle Tom, Wez Warber, Arhus Cede en consorte. De bandenstart was deze keer voorspoedig verlopen en Tom zat in de laatste bocht met zijn handen vol achter het koppaard Bongo, die echter plotseling wegsprong en niet naar buiten ging! Yaffi kon hem niet meer ontwijken, sprong en was niet meer te zetten. En dat was doodzonde. In de laatste bocht sprong ook Vriend, niet door hinder, maar omdat hij toen niet in topvorm was. Door het oponthoud dat Bongo in het veld had veroorzaakt, kon Vriend alsnog winnen. En die had al zoveel gewonnen. Het voelde niet eerlijk.
Ook de Viereneenhalve Kilometer werd voor ons in dat jaar geen succes. Het was de editie waarin ene Yellowa als een idioot aan het veld sleurde alsof het een 1600 m koers betrof. In deze slijtageslag liep ons aller Yaffi keurig in het veld mee, maar kon verder niets uitrichten. Dat ze toen in bloedvorm was bewees ze twaalf dagen later, toen ze op Groningen misschien wel de mooiste overwinning uit haar carrière behaalde. Twintig meter gevend bij de bandenstart liep ze in de laatste halve ronde om het veld heen en won in een prachtige eindstrijd in 20,6 over 2820 m.
We hadden toen nog één doel: haar record scherper stellen. Doordat ze steeds op kleinere banen liep en over langere afstanden, stond dit al jaren op 19,4 en voordat ze in de fokkerij ging wilden we daar nog iets aan doen. Dus begin oktober ingeschreven over 1609 m op Duindigt tegen speedpaarden als Chokey Treen. Maar Yaffingale had weer pech. Wekenlang was het mooi weer geweest met de noordenwind twee keer in de rug op het laatste rechte stuk van Duindigt. En op die bewuste woensdagmiddag regende het pijpestelen en moesten de paarden twee keer tegen de harde zuidenwind opboksen. Gelukkig maakte Chokey Treen toch nog een behoorlijk tempo en kon Yaffi, in de groep meelopend, haar record verbeteren tot 18,5. Met mooi weer had er natuurlijk meer ingezeten, maar we waren niet ontevreden.
In de laatste maanden van haar koersloopbaan kreeg ze weer last van hoefrot en kon daardoor niet optimaal getraind worden. Met een tweetal vierde plaatsen besloot ze haar koersloopbaan.

Boven: Yaffingale wint haar laatste koers in Groningen, sept. 1989.

Afstamming
Yaffingale heeft een prachtige stamboom. Ze komt uit de beste moederlijn van Nederland en in haar pedigree staan louter goede vaderpaarden.
Zoals gezegd is ze een dochter van het fokfenomeen Heres, wiens dochters het ook in de fokkerij fantastisch doen (zie Yellowa, Elionora Oldeson, Exito Frisiana, Leen van Camstra, etc.).
Haar moeder was een dochter van de goede Amerikaan Duke of Lullwater, in zijn tijd de meest winnende tweejarige aller tijden in de USA. Niet alleen in Nederland, maar ook in Amerika heeft hij een groot aantal goede kinderen gebracht, waaronder wereldrecordhouders.
Haar grootmoeder was van Illustre Hanover, op wie ze trouwens is ingeteeld. Hij is nl. een volle broer van de vader van Heres, Bibijunge. Beide waren goede koerspaarden, goede vaderpaarden en kwamen uit een illuster ouderpaar.

Moederlijn
Yaffingale stamt uit de belangrijkste moederlijn van Nederland, nl. die van de in 1919 geboren Franse stammoeder Tourterelle. Hieruit komen 53 tonwinnaars, waaronder miljonair Yellowa.
Tourterelle was een topper, zowel op de baan als in de fokkerij. Ze bracht zelf 8 producten, die allemaal in de baan kwamen en waarvan de Derby-winnaars Xuthus 22,8 (hengst) en Zora 26,6 de beste waren.

Zora was een kanjer. Door haar is de oude Jan Wagenaar groot geworden. Niet alleen doordat ze zelf een uitstekende draver was, maar meer nog door haar jaarlijkse produktie van veulens, waarvan de meeste later goede tot zeer goede koerspaarden werden. Ze fokte veel constanter dan haar zusters, die slechts enkele uitschieters brachten. Opvallend is het grote aantal goede merries uit de lijn van Zora. In de nafok stammen 19 tonwinnaars van haar af.
Zora bracht achtereenvolgens:
- Kitty Zora 24,2 Derby-winnares, moeder van Derby-winnaar Bento Kitty.
Van haar stammen verder nog af Yellowa en Zora Volomon
- Lady Zora 24,3 stammoeder William Axkit, Lord Axkit, Star van Epse, Green Spirit
- Miss Zelda Zora ---- jong gestorven
- Narciso van Zora 21,7 dekhengst, vader van o.a. Xanthos Narciso
- O Nelly Zora 21,2 moeder van Derby-winnares Eronica W, grootmoeder van
Derby-winnares Orma Pride en (2-)tonwinnaar Remi Star
- Prinses Zora 22,5 stammoeder van tonwinnaressen Vanka Pride en Firstborn Axkit
- Q Deter van Zora 24,3 (hengst)
- Ronny Zora 23,6 stammoeder van tonwinnaar Matchless
- Sonja Zora 21,9 geen nakomelingen
- Tiende van Zora 23,2 (hengst)
- Unita Zora 24,4 stammoeder van tonwinnaars Okos, Fahranazz en Kailash
- Wilma Zora 24,5 stammoeder van Udo Quick, Rexi, Carla Quick

Unita Zora was een goed koerspaard. Ze was één van de favorieten voor de Derby, waarin ze uiteindelijk vierde werd op een loodzware baan.
Ze fokte uitstekend en bracht achtereenvolgens:
- Boy Scotch h.v. Lord Scotch 23,7 fl 22.000
- Captain Kinley h.v. MacKinley 27,3 fl 5.500
- Fina m. v. Peterhof 23,1 fl 24.800
- Gezina m. v. Peterhof 21,3 fl 36.775
- Ilonka m. v. Peterhof 27,3 fl 4.900
- Johanna m. v. Curlew 34,6 fl -----
- Linda m. v. Duke of Lullw. 20,4 fl 33.357 (zie hieronder)
- Noble Duke h. v. Duke of Lullw. 20,1 fl 31.500
- Onno Duke h. v. Duke of Lullw. 19,0 fl 50.175
- Peggy Duke m. v. Duke of Lullw. 19,7 fl 25.950 (geëxporteerd naar Dld.)

Ook in de nafok heeft Unita Zora het heel goed gedaan:
- Fina is moeder van Odette Ossewaard (17,9 fl 85.000 ), Teetje Ossewaard (17,9 fl 78.000 ), Unita Ossewaard (17,9 fl 39.000 ) en Zorba Ossewaard (15,9 fl 50.000 ) en een hele serie andere goede "Ossewaardjes". Ook is zij grootmoeder van Arhus Cede (17,9 fl 86.000 ).
- Gezina is moeder van Okos (19,1 fl 116.000 ), Panam (18,4 fl 90.000 ) en Rocky Marciano (18,5 fl 47.000 ) en overgrootmoeder van tonwinnares Fahranazz 15,9
- Ilonka is grootmoeder van Joan Furniture, met 15,1 ooit de snelste 3-jarige merrie van Nederland
- Johanna is grootmoeder van Bennie Confianza (17,5 fl 47.000 ) en Criterium-winnaar Excellent Fox (18,0 fl 46.000 ).

Linda was een vroeg koerspaard. Met een neusje geklopt in de semi-klassieke Jeugdprijs liep ze een km-tijd van 23,6 en was daarmee op vier na de snelste Nederlandse tweejarige merrie aller tijden. Ze was vierde in de Sweepstakes en ongeplaatst in de Derby op een loodzware baan. Ze koerste met wisselend sukses door tot en met haar achtste jaar.
Linda bracht achtereenvolgens:
- Vasco da Gama h v. Jojo Buitenzorg gekwalificeerd, maar niet gekoerst
- Wega m.v. Brogan 23,7 fl 2.500
- Yaffingale m.v. Heres 18,5 fl 38.600
- Zingaresca m.v. Heres 19,7 fl 12.350 (Moeder van Heartbreaker S 18,4 fl. 15.000)
- Betelgeuze m.v. Rising Wind 23,1 fl 1.100
- Cendy m.v. Heres 21,9 fl 9.300
- Elineres Hanover h.v. Heres 19,2 fl 9.175
- Fink Hanover h.v. Heres als jaarling verongelukt
- Geanny Rebel m.v. Heres niet gestart
- Home Run Rebel h.v. Abogado 22,1 fl 300 (geëxporteerd naar België)

Deze moederlijn kenmerkt zich door vruchtbaarheid, hardheid, een hoog percentage starters en een groot aantal goede koerspaarden. Yaffingale, haar moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en bet-overgrootmoeder waren verdienstelijke tot goede koersmerries, die er vroeg bij waren maar ook nog lang doorgingen. Meestal moesten ze vanwege de leeftijdsbepalingen stoppen en niet vanwege slijtage. Daarna werden ze, net als hun zusters, zeer produktieve fokmerries, waarvan de produkten bijna allemaal in de baan kwamen. Bij de kwaliteit van deze produkten speelde het vaderpaard natuurlijk ook een belangrijke rol. Veel hengsten bleken goed bij deze fokmerries te passen, een bewijs van de betrouwbaarheid van deze moederlijn.

Exterieur
Yaffingale was bruin en had, behalve een klein kolletje en een snepje geen aftekeningen. Ze had, in tegenstelling tot veel dravers, een mooi hoofd. Had wel iets van een volbloed. Daar waren Heres en vooral Duke of Lullwater debet aan. Ze was korrekt gebouwd, maar had misschien iets meer massa kunnen hebben. Ook daar waren Heres en Duke of Lullwater debet aan. Ze had dun, maar ijzersterk beenwerk. Na 153 koersen was er geen spoortje van slijtage te zien!
Als haar partners voor de fokkerij kozen we voor niet te kleine hengsten, met sterk beenwerk en goede voeten, vroegrijp, supergefokt en liefst al bewezen. Geen geringe eisen, maar Yaffingale is het waard gebleken.

Karakter
Yaffingale was een intelligent paard. Ze snapte wat er van haar verwacht werd en heeft nooit brokken gemaakt. In de koers lette ze altijd op. Als er een paard vóór haar sprong, zag zij dat eerder dan haar pikeur en hield al in. Daardoor is ze ook heel gebleven, ze forceerde niets.
Sommige merries uit deze moederlijn waren nogal eens "zuur" en niet altijd even gemakkelijk in de omgang. Bij Yaffingale was daar geen spoor van te ontdekken. Aan andere paarden liet ze weten wie ze is, in het weiland was zij de baas, maar voor mensen was ze uiterst vriendelijk. Zelfs met haar pas geboren veulens mocht je alles doen. Het was een genot om met zo'n paard te werken.

Yaffingale was een mensenvriend, een kindervriend, een paard om van te houden............. Kortom, een prachtmerrie.

Boven: Yaffingale was een schat van een paard. Een mensenvriend,
je kon een kind met haar wegsturen. Als bewijs daarvan wordt
ze hier vastgehouden door Rutger en Sander, zoons van fokker
Hans Huiberts op de Alkmaarse drafbaan.

Boven: Hier is Rutger wat ouder en dat geldt ook voor Yaffingale.
Zij vertrouwde de mensen. Met haar veulens mocht je alles doen.
Daardoor raakten haar veulens ook vertrouwd met mensen,
zoals hier de mooie Nasrullah.

Kailash

Kailash was een prachthengst,
met een mooie maat: 1,63 m schofthoogte

Kailash, super gefokt
We hebben het over begin jaren 90 in de vorige eeuw. Nog geen betrouwbaar diepvries-sperma beschikbaar, alleen vers. Dat moest je dus in Nederland of onze buurlanden weten te vinden. We reden er ook wel voor naar België, naar Stoeterij Everaert. Het eerste product van Yaffingale was van de daar ter dekking staande Coleman Lobell en was een merrie, genaamd Jonnah. Ze is wel in de baan gekomen, maar het was geen grootheid, net zoals de meeste dochters van dit vaderpaard.
Voor de volgende dekking brachten we Yaffingale naar Henk Alves in Oranjewoud, om te worden gedekt door Manza Buitenzorg. Ik koos voor hem om de volgende redenen. Allereerst was hij een bewezen vaderpaard met een goed exterieur en een mooie maat. Manza sprak mij erg aan en paste goed bij Heres-dochters. Verder was hij met merries uit de moederlijn van Yaffingale slechts tweemaal eerder gebruikt, nl. met Penny Duke (v. Duke of Lullwater u. Johanna v. Curlew u. Unita Zora), die nauw verwant is aan Yaffingale's moeder. Dit had wel een uitstekend resultaat, want uit deze kruising kwamen voort Bennie Confianza (rec. 17,5 winsom f 47.000, Derby-deelnemer) en Criterium-winnaar Excellent Fox (rec. 18,0 winsom f 46.000), beide klassedravers met een prachtig exterieur. Het "project Kailash" ging in feite al enkele jaren vóór zijn geboorte van start, want dat we Manza een keer als partner voor Yaffingale zouden kiezen hadden we al in 1989 besloten, toen we op een mooie zomer-avond Bennie Confianza op het drafcentrum Alkmaar zagen lopen. Hij leek me het bewijs van een geslaagde kruising, met een exterieur dat wij voor ogen hadden. Drie jaar later, na de geboorte van Yaffingale’s eerste veulen Jonnah (v. Coleman Lobell) dachten we: als we dit nou toch een keer van plan zijn en daarin geloven, waarom dan langer gewacht? En het jaar daarop werd ons aller Kailash geboren.

Staand geboren
Zijn geboorte was al iets speciaals: 's middags was de hoogdrachtige Yaffingale gaan liggen in het weiland en onze vriend en verzorger Jaap Koopman merkte net op tijd dat het veulen op komst was. De pootjes staken er al uit. Hij heeft de merrie toen snel naar binnen gehaald. Er zat nog wat voer in de bak en al etend heeft ze staande Kailash ter wereld gebracht! Het gaf een dreun in Bergen.

Boven: De bijzondere geboorte van Kailash.
De merrie blijft staan en Jaap Koopman treedt kordaat op.
Midden Karin Baltus, die hulp biedt.

Boven: Kailash valt op de grond.

Boven: Het geboortekaartje van Kailash,
rondgestuurd naar al onze paardenvrienden.

Geboortekaartje
Op het traditionele geboortekaartje had broer Jos de bijna profetische tekst gezet: "Alle hoofdprijzen lijken nu al vergeven: Derby K, Jonkerprijs, Productendraverij, Sweepstakes, Prijs der Vaderpaarden, Greyhound Rennen, Van Wickevoort Crommelin, Grote Prijs van de Jaarlingenshow." Twee koersen had hij over het hoofd gezien: De Fokkerstrofee en de AEV-Stakes! (en die 2-jarigen-koersen hadden er natuurlijk niet bij moeten staan, want daar wilden we niet eens aan meedoen). Maar het Greyhound Rennen stond er wel bij!

Uitstekend gefokt
De afstamming van Kailash is er een om in te lijsten, want zijn vader Manza Buitenzorg, beide grootvaders Star Performer en Heres en zijn overgrootvaders MacKinley en Duke of Lullwater kregen op de hengstenkeuringen goedkeuring voor 3 jaar als eerbetoon voor hun goede fokprestaties. De andere overgrootvaders Star’s Pride en Bibijunge stonden in resp. de USA en Duitsland aan de top. Star’s Pride was in zijn tijd veruit het beste vaderpaard ter wereld en daar stamt onze hengst in de rechte vaderlijn vanaf. Er staan dus louter sterk verervende vaderpaarden in de pedigree van Kailash en zijn moederlijn is de beste van Nederland!

Boven: De stamboom van Kailash

Boven: De beroemde heilige berg Kailash in Tibet,
waar de hengst naar is vernoemd.

Kailash is vernoemd naar een berg in de Himalaya in westelijk Tibet. De "heilige wereldberg" Kailash neemt een belangrijke plaats in in de godsdienstbeleving van de hindoes, de boeddhisten en enkele andere religies in Azië. De mensen zien deze berg als de spil van de aarde en als de verbinding tussen hemel en aarde. Zij geloven dat de goden via de berg Kailash neerdalen uit de hemel en dat de god Shiva en zijn vrouw, de godin Parvatti, 's nachts boven op deze berg rusten. Misschien zijn de goden onze hengst Kailash daarom wel goedgezind geweest.
De met sneeuw bedekte top is 6714 meter hoog en steekt (net als ons paard in figuurlijke zin) ver boven de omgeving uit. De berg is een bedevaarts-oord, waar jaarlijks duizenden gelovigen naar toe gaan. De pelgrimage bestaat uit het maken van voettochten rond de bergtop en de lengte van de uitgestippelde route bedraagt ongeveer 52 kilometer. Sommigen leggen de route kruipend af. De Boeddhisten geloven dat je na 108 rondes het Nirvana al in dit leven kunt bereiken, dat wil zeggen de hemel op aarde. Ik heb inmiddels wel een veelvoud van 108 keer rond mijn eigen Kailash gelopen en al enkele malen hemelse momenten met hem beleefd.

Boven: Kailash 10 dagen oud.

Boven: Kailash 10 dagen oud met Rutger.
Hand omhoog om de oortjes naar voren te krijgen.

Boven: Kailash 4 maanden oud. De klasse straalt eraf.

Bijna verkocht
Kailash was een prachtige imposante hengst. Donkerbruin van kleur met een heel klein kolletje midden op zijn voorhoofd. Aan zijn linker achterbeen had hij een klein wit sokje. Hij had als veulen en jaarling al uitstraling. Had een mooie maat. Hij groeide voorspoedig op en is nooit ziek geweest. In het land deed hij niets anders dan draven. Het was een echte atleet. Verder was hij goudeerlijk, blij en vriendelijk voor mensen. Komt altijd naar je toe. Maar hij was af en toe ook een brutale aap, een druk en ondernemend type, boordevol energie. Dat leidde ertoe dat hij als jaarling een bultje had op aan de voorkant van het pijpbeen rechts-voor. Een gevolg van een wond, die hij in het land had opgelopen. Dit bultje was er misschien wel de oorzaak van dat we hem als jaarling niet verkocht hebben.
In de zomer van dat jaar vroeg de Algemene Eigenarenvereniging een goed jaarling te koop om, ter gelegenheid van haar 75-jarig bestaan, cadeau te kunnen doen aan een charitatieve instelling. Het paard zou bij Langeweg in training komen. Ik vond het een aardig idee en het paard zou ook de nodige belangstelling krijgen. Als fokker was ikzelf echter geen charitatieve instelling en wilde hem niet cadeau doen. Ik vond toen (en vind nog steeds) dat je als fokker eigenlijk wel moet verkopen, maar niet voor elke prijs. Weggeven kan altijd nog. De aankoopcommissie heeft Kailash wel bekeken, maar hem niet uitgekozen. Misschien vanwege het bultje op zijn been of vanwege de vraagprijs van Hfl. 7.500,--. Uiteindelijk is dit hele AEV-project niet doorgegaan.

Boven: Kailash als anderhalf jarige met de 13-jarige Rutger.
Hier kun je dat bultje op het pijpbeen rechtsvoor goed zien.

Weer bijna verkocht
In november gingen we met onze hengst naar de Jaarlingenshow, enerzijds omdat we vonden dat Kailash een prachtig exterieur had en anderzijds vanwege het startbewijs voor de Grote Prijs van de Jaarlingenshow, anderhalf jaar later. Dat laatste hadden we dus goed gezien, bleek later. Ik moet toegeven dat hij qua verzorging niet de allerbeste was van al die goed opgepaste jaargenoten, want we waren pas een week van tevoren gaan poetsen. Maar hij was zeker ook niet veel minder. In zijn bewegingen was hij naar mijn smaak wel de beste. De jury gaf hem slechts een derde premie op basis van de volgende beoordeling. "De hengst is goed ontwikkeld, maar kon iets meer adel vertonen. Hij heeft een verdikking aan het rechtervoorbeen. Er zijn geen opmerkingen ten aanzien van zijn gewrichten. De getoonde bewegingen in stap en draf waren voldoende. Ten aanzien van de conditie: de hengst miste wat glans. Hij behoorde tot de beste van de derde premies." Weer dat onschuldige bultje! In de catalogus hadden we achter zijn naam "TE KOOP" laten zetten en op de dag van de show kwam Jan van Dooyeweerd op ons af. Hij vond het bultje geen bezwaar en vroeg wat het paard moest kosten. Ik zei dat ik hem eigenlijk niet kwijt wilde en voor mezelf nog geen vraagprijs in gedachten had. Jan vroeg toen waarom ik er dan "TE KOOP" bij had laten zetten en daar had hij ook weer gelijk in. Uiteindelijk vroeg ik Hfl. 12.000,-- en hij bood Hfl. 7.500,-- Een mooi bod, maar Kailash was me meer waard en de koop ging niet door.

Boven: Kailash traint als 2-jarige met Jaap Koopman
op de drafbaan van Alkmaar. Voorjaar 1995.

Als 2-jarige
Kailash hadden wij inmiddels samen met Jaap Koopman beleerd en hij toonde veel aanleg. Hij deed vooral veel stapwerk en was al enkele keren meegeweest naar drafbaan Alkmaar voordat hij begin juni '95 als tweejarige bij Tom Kooyman jr. in training ging. Hij maakte snel vorderingen en liep begin september 1.22 over de afstand en 1.20 over de laatste 500 m. Hierbij werd hij nooit aangepakt en mocht zichzelf melden als hij er klaar voor was. Hij was nog in de groei. We wisten al dat het een heel goed paard zou worden en wilden hem vooral heel houden. Als we hem eerder bij een trainer hadden gebracht, had hij als tweejarige ook al een topper kunnen zijn, maar daar hebben we bewust niet voor gekozen. Een half jaar later zei Tom in een interview: "Toen ik voor de eerste keer achter dit paard plaatsnam, wist ik het direct: Dit is een hele aparte. Zo gemakkelijk als hij zich beweegt."
Na een korte onderbreking in oktober (een weekje koorts door een virus waar de hele stal mee was besmet geraakt) kwalificeerde Kailash zich op 21 november in Hilversum in 22,7. Hij liep alleen, had dus geen partij en kwam pas na een halve ronde lekker op gang. Toen hij door de finish ging gaf hij de indruk nog wel een rondje door te kunnen gaan en nog sneller ook. Hij toonde zich als een echte drafmachine met veel vermogen.
In zijn eerste twee starts als tweejarige werd hij helaas uitgeschakeld doordat hij nog wat groen was. De eerste keer raakte hij bij de start een beetje van de kook door al die paarden om hem heen. De tweede keer was hij wel goed weg, maar liep even naar binnen in de eerste bocht waardoor hij uit balans raakte in de greppel. Zijn laatste kans om als tweejarige nog een record te lopen, ging eind december de mist in door afgelasting van de koersen wegens ijzel.

Boven: Kailash in mei 1995, twee jaar en een maand oud,
op stal bij Jaap Koopman. Kijk eens wat een motor!

Als 3-jarige
Vervolgens moest Kailash op 7 januari tegen oudere paarden aantreden. Door een gemiste start vertrok vertrok hij wel 50 m achter de anderen. Zonder aansporing haalde hij het veld in en ging geleidelijk naar voren waarbij de bochten tweedik en zelfs driedik werden gerond. De vierjarige Amerikaan Brillante Azul had de hele weg de kop en liep op het laatste stuk naar een gemakkelijke overwinning. Kailash had heel wat meer moeten doen, maar werd even gemakkelijk tweede, ruim voor de anderen, in een km-tijd van 1.22,4. In werkelijkheid heeft hij toen op de zeer zware baan onder de 1.20 gelopen.
Op 21 januari startte hij vanuit het tweede gelid en ging weer geleidelijk naar voren om nu heel gemakkelijk te winnen in 1.20,7. Veertien dagen later ging hij opnieuw voorzichtig van start, bleef 1200 m achterin liggen en trok in de laatste ronde aan de overkant om het veld heen. In de laatste bocht lag hij derde achter Brillante Azul en Imming Mazda, die in een hevige strijd gewikkeld waren. Op het rechte stuk liep Kailash deze oudere paarden onaangespoord voorbij om met 2 lengten voorsprong te winnen in 1.18,6 over 2000 m, een seizoenrecord. Hij had zijn visite-kaartje afgegeven. Daarna heeft Tom hem een paar weken vakantie gegeven. Het driejarigen-seizoen duurt lang genoeg en we wilden hem vooral heel houden. Kailash had trouwens weinig werk nodig. Hij keeg geen snelwerk, alleen wat duurwerk in de week vóór een koers. Verder trainde hij zichzelf bij het buiten lopen in een grote kamp. Dat doet hij graag.

Op 10 maart wilden we hem een koers geven om kennis te maken met Duindigt, want daar valt toch "het grote geld" te verdienen. Tom bracht onze hengst voorzichtig van start en door hinder van 2 springers kwam hij achterin te liggen, wel 40 m achter de koppaarden. Dat bleef zo tot de laatste bocht. De 5-jarige Amerikaan Top In liep naar een gemakkelijke overwinning. Intercity West had aan de reling zijn reserves niet hoeven aan te spreken en sprintte naar de tweede plaats. Kailash kwam op het laatste stuk pas goed op gang en haalde nog een aantal paarden in en werd derde. Hij liep de laatste kilometer in 1.16,5 waarvan de laatste 500 m in een tempo van 1.15,0. We waren tevreden en vol vertrouwen voor de Voorjaarsprijs der Driejarigen veertien dagen later. Kailash moest het toen opnemen tegen o.a. Key to Success en Kor Wielinga, de Jonkerprijswinnaar, die favoriet was. Zoals gewoonlijk vertrok onze crack niet snel. Daar was hij niet op getraind en dat wilden we liever nog even ook zo laten. Na een volle ronde ging hij vanaf de laatste plaats driedik om het hele veld heen en streek in de laatste bocht neer op koploper Kor Wielinga. Tom bleef rustig naast hem rijden. In de laatste 200 m spoorde Gerard van Eykelenborg zijn Kor behoorlijk aan. Tom hield zijn handen stil en liet alleen zijn lijnen een beetje zakken. Kailash duwde gewoon door en had op de finish een halve lengte voordeel. Meer is toch niet nodig? Met een kilometertijd van 1.18,2 verbeterde Kailash zijn eigen seizoenrecord voor driejarigen. De laatste kilometer liep hij in 1.15,9 waarvan de laatste 500 m in een tempo van 1.14,6. Weer een prachtig opgebouwde koers.
We wisten nog steeds niet waar zijn grenzen lagen en wilden dat ook nog maar even zo laten. Heel houden was het devies.
De volgende opgave was de Grote Prijs van de Jaarlingenshow 5 weken later, op Koninginnedag. Op papier overklaste Kailash het veld en Tom ging weer heel voorzichtig van start. Misschien wel te voorzichtig want het paard kwam niet in zijn loop en sprong. Toen hij weer draafde had hij wel zo'n 80 m achterstand op de koplopers. Gelukkig gingen deze niet zo hard en na een ronde had Kailash weer aansluiting. Weer ging hij als een veldheer om zijn troepen heen en kwam in de laatste bocht bij de kop van het veld. Tom forceerde niets en vond een derde plaats na zo'n koersverloop al mooi. Maar Kailash wilde winnen en versnelde op de laatste meters om met een hoofdlengte te winnen. In de laatste kilometer liep hij precies dezelfde tijd als in zijn vorige koers. Met de eerste prijs van 10 mille kwam zijn totale winsom op ruim 19 mille en daarmee waren wij verzekerd van een startbewijs in het eerste gelid van de klassiekers.

Boven: Kailash pakt de eerste grote prijs voor de driejarigen:
De Voorjaarsprijs der Driejarigen, voor Kor Wielinga, King W,
Key to Success, Kathleen Dragon en Kocky Lady.

Boven: Bij de huldiging na de Voorjaarsprijs der Driejarigen moest
Kailash nog even wennen aan al dat gedoe. Later wist hij niet beter.
Links houdt verzorger Robert Veldt de hengst vast.
Rechts zijn broer René.

Boven: Kailash komt links aangestormd en wint de Grote Prijs
van de Jaarlingenshow, ondanks dat hij door een startfout
wel 80 m had verloren. Tweede Kasper Boekelte (rechts),
derde Krekboy F (midden), voor Kilean's Fire en Koss van Zuilen.

Boven: Huldiging na de Grote Prijs van de Jaarlingenshow.

Boven: Huldiging na de Grote Prijs van de Jaarlingenshow.
Op deze foto staan 3 (oud-)voorzitters van de Fokkersvereniging
Durk Minkema (links), John Bootsman (midden, toen voorzitter) en
Hans Huiberts (heeft de ereprijs ontvangen van John).
Verder op de foto broer Jos, zoon Rutger Huiberts
en rechts Tom's Ivonne.

Knieblessure
We konden het even rustig aan doen, alhoewel zijn galoppades ons nog wel zorgen baarden. Hij was echter totaal niet kreupel en ook buigproeven wezen niets uit. Toch hebben we hem een kwalificatieproef laten doen met wijzigingen in beslag en aanspanning. Toen bleek dat er wel degelijks iets met hem aan de hand was: hij deed niets anders dan springen. Hij was bij het inspannen ook fel en rusteloos, terwijl hij anders altijd zo rustig was. Bij uitgebreid onderzoek kwam een lichte blessure van de rechter-voorknie aan het licht. Er bleek een haarscheurtje te zitten in een botje van dit gewricht, waardoor het kniekapsel geïrriteerd was geraakt. Dit scheurtje zou een gevolg zijn geweest van overstrekking van de knie bij het buitenlopen of uit de veewagen springen, wat hij ook nogal eens deed. Het kan ook zijn gebeurd toen hij in zijn box had vastgelegen. Voor het overige was hij nog klokgaaf en volgens de dierenarts zou hij met een weekje boxrust en gevolgd door een voorzichtige trainingsopbouw weer snel de oude zijn.
Dit had wel tot gevolg dat we enkele belangrijke koersen moesten missen. Holland-België hadden we toch al laten schieten vanwege de lange reis, de korte afstand van de koers en de zware rechtsom-baan van Waregem. De Sprint-Stakes zagen we ook al niet zitten vanwege het 2 keer binnen 8 dagen moeten aantreden over 1609 m, waarbij hij als slow-starter veel te veel zou moeten doen. Dit paste niet in de voorzichtige opbouw, die we met hem als 3-jarige voor ogen hadden. Spijtig genoeg kwam de Sweepstakes net enkele weken te vroeg voor Kailash. De afstand van deze koers (2300 m) paste hem goed, maar hij was nog niet in koersconditie.
Voor de Derby-proef op Duindigt was hij wel klaar, maar hij hield zijn hoofd er niet bij, misschien mede door wijziging in de aanspanning. Hij sprong in het voorwerk bij elke auto op de baan en ook vóórdat de start in de koers viel was hij de juiste gangen kwijt. Dat hij binnen een ronde de ruim 100 m achterstand op zijn concurrenten had goedgemaakt tekende zijn klasse, maar in de laatste bocht sprong hij weer. We hadden toen nog maar 14 dagen te gaan tot de Derby en kwamen in tijdnood. Tom zei tegen een collega: "Ik heb de Derbywinnaar op stal, maar hoe houd ik hem buiten de fouten?". We besloten om hem een week later weer te laten lopen, nu over de Derby-afstand van 2600 m tegen oudere paarden. Aangespannen zoals vroeger was hij voorbeeldig. Ook de oudere paarden met een winsom tot 45 mille vloog hij in de laatste ronde driedik voorbij. De ontsnapte Hermelijn S was te ver voor hem uit, maar hij klopte de andere paarden gemakkelijk in 18,7 en maakte daarbij veel indruk. De laatste kilometer liep hij in 14,3, inclusief een bocht driedik. Dat betekent in werkelijkheid 13,5! Welke driejarige kan dat: na 1600 m koers nog een kilometer in zo'n tempo?
We waren nu vol vertrouwen voor de Derby, waarin we als outsider werden getipt. Gelukkig geen favoriet, maar wel degelijk kanshebber. Het was een ijzersterke jaargang met toppaarden als Kelsea Boko, Kosmos Groenhof, Kors Zes HB, Kazan Buitenzorg, Koos van Camstra, Kanjer Norton, etc.

De Derby
De start van de Derby werd een mislukking en had in feite niet door mogen gaan. Enkele pikeurs waren te vroeg bij de auto en anderen bleven ver achter. Doordat de auto al in de bocht op snelheid kwam kregen de achterste paarden geen kans om bij de auto te komen en vertrokken met grote achterstand. Kailash zat in de middenmoot en lag bij de start ca. 30 m achter de koppaarden, waaronder de favorieten Kaliman, Kelsea Boko en Kors Zes HB. De andere kanshebbers Kazan Buitenzorg en Kosmos Groenhof hadden gesprongen en lagen nog achter Kailash. Tom liet er geen gras over groeien, verbeterde langzamerhand zijn positie en zo lagen we na een ronde vierde in het tweede spoor. In de laatste ronde aan de overkant schoof hij verder naar voren. Kelsea Boko lag tweede, op de rug van Kazan Buitenzorg, die al eerder met een tussensprint de kop had genomen. Hugo Langeweg wilde met zijn Kelsea natuurlijk zo lang mogelijk op die rug blijven zitten, maar tevens wilde hij Kailash niet voorbij laten gaan. Hij wist dat hij dan geklopt was. Honderden meters lang had Hugo opzij gekund, maar hij wachtte net zolang totdat het niet meer kon en Kailash met zijn voorbenen naast zijn sulkywiel liep. Pas toen ging onze kampioenpikeur plotseling naar buiten en reed tegen het linkerbeen van Kailash aan. Onze crack bleef gelukkig op de been, maar week naar buiten uit en verloor enkele lengten, plus zijn vaart. Als Kelsea in dat stadium al op kop zou zijn gekomen, was ze zeker geklopt geworden, maar Hugo kon zich nu weer af laten zakken en op de rug van Kazan Buitenzorg blijven zitten, wat steeds zijn bedoeling was. Bij de botsing was de schoen van Kailash naar boven geschoven en Tom moest hem voorzichtig door de laatste bocht sturen. Kosmos Groenhof kwam op hoge toeren om Kailash heen en bij het ingaan van de rechte lijn lag ons paard vijfde, ingekneld tussen Key to Succes en Kosmos Groenhof. Op 200 m voor de finish kwam er ruimte en kon Kailash weer versnellen. Kelsea Boko had haar kruid droog kunnen houden en was toen al lang de moegestreden Kazan Buitenzorg gepasseerd. Zij was voor de overige paarden niet meer in te halen. Kailash klopte de anderen voor de tweede plaats. Normaal gesproken een fantastische prestatie, mede gezien zijn slechte start en het zgn. "dodenspoor" tijdens bijna de hele koers. Maar naar onze mening had er meer in gezeten als Hugo Langeweg geen overtreding had gemaakt. Een protest van Tom werd echter na langdurig beraad door het draverij-comité afgewezen. En zo werd de beste stayer van de jaargang K over 2600 m door een speed-paard geklopt. De laatste kilometer liep Kailash 15,3 (tweedik en met hinder!). De kater van deze koers zal wel nooit overgaan.

Boven: Met nog een ronde te gaan in de Derby leidt
Kazan Buitenzorg, voor Kelsea Boko, Key to Success, Kailash,
aan de reling Kors Zes HB.

Boven: 100 m verder in de voorlaatste bocht van de Derby.
Kazan Buitenzorg leidt voor Kelsea Boko en in het dodenspoor Kailash.
Helemaal achterin Kosmos Groenhof, die een slechte start heeft gehad.

Boven: Nog 50 m te gaan: Kelsea Boko leidt voor Kailash,
Kors Zes HB (groene kap) en Kosmos Groenhof.

Boven: De finish van de spraakmakende Derby K.
Kelsea Boko wint en klopt Kailash (rechts), Kors Zes HB
(buitenkant) en Kosmos Groenhof (midden).
De schoen van Kailash is door de aanrijding
omhoog gedraaid. Tweede prijs Hfl. 50.000.

We hebben filmbeelden voor u van deze Derby:

Video Derby-K 1996: Kelsea Boko

Het vervolg
De volgende opgave was de Prijs der Vaderpaarden 4 weken later op de baan van Groningen. Het ging over de wat korte afstand van 1700 m, maar gezien het feit dat Kailash een laatste kilometer in 1.13 kan lopen, moest hij toch een kans hebben. De start was nog dramatischer dan in de Derby! Tom en Hennie Grift zaten op elkaar te wachten terwijl de startauto al optrok. De ene wilde persé niet voor de andere uit. Een tactisch spel waar ik niet blij mee was. Kosmos Groenhof heeft meer speed dan Kailash en was bij de start 10 meter voor hem uit, maar verloor ook zeker 50 meter. Kailash dus wel 60 m! Kosmos trok geweldig door en had na ruim een halve ronde al de kop. Kailash ging de hele weg in het tweede spoor en lag in de laatste bocht derde naast Kors Zes HB. Kosmos Groenhof won gemakkelijk in 15,9 en Kailash werd even gemakkelijk tweede in 16,3. Beide hebben in werkelijkheid dik onder het Nederlands record van 15,1 gelopen. Maar met goed betaalde tweede plaats (5000 gulden) mag je niet zeuren over een mislukte start.
Op 13 oktober stond het Kampioenschap der Driejarigen op Wolvega op het programma. We hadden hoge verwachtingen, want een week tevoren had Kailash op Wolvega uitstekend gewerkt. In tegenstelling tot de andere banen vliegt hij hier door de bochten en een Nederlands record over de afstand van 2100 m behoorde toen echt tot zijn mogelijkheden. Dan mag je echter bij de start niet al teveel verliezen en het was Tom's bedoeling om vlak achter de auto te vertrekken. Helaas kwam daar niets van terecht. Als een echte Manza-zoon maakte hij zich deze keer vóór de start al behoorlijk druk (mede doordat Kosmos Groenhof vlak achter hem bleef lopen), sprong en verloor honderden meters. Tom liet hem daarna wel zijn koers lopen, waarbij bleek dat hij voor 100 % in orde was.

De Fokkers Trofee
Op 3 november gingen op Duindigt alle toppers van de K-jaargang (behalve Kelsea Boko) van start in de Fokkerstrofee voor hengsten en ruins. Henny Grift had geleerd van de vorige keren en liet Kosmos Groenhof met zijn neus tegen de start-auto lopen. Kailash ging rustig achter de anderen aan op weg naar de auto. Bij het startpunt had hij echter wel ongeveer 40 meter achterstand. Normaal gesproken dodelijk, maar niet voor Kailash. Na driekwart ronde had hij zijn achterstand weggewerkt en bleef tot na de rechterbocht achterin liggen. Toen liet Tom hem los en hij vloog het veld voorbij achter Kosmos Groenhof aan, die met de storm in de rug de vlucht had genomen en wel 40 m voorsprong had. Kailash kreeg Kaliman achter zich aan. In de laatste bocht had Kosmos Groenhof nog wel 20 meter voorsprong, maar de laatste rechte lijn van Duindigt, met storm tegen, zou bepalen welke hengst de beste van zijn jaargang was en dat was Kailash. In een zinderende finale liep onze hengst de moegestreden Kosmos voorbij, maar kreeg zelf nog een aanval te verduren van Kaliman. Die kwam wel naast Kailash, maar kon hem niet voorbij komen. Kailash vocht voor wat hij waard was en stak zijn neus net iets eerder over de finish dan zijn belager. Hij liep officieel een km-tijd van 17,9 maar vanaf zijn startpunt geklokt liep hij in werkelijkheid 16,8 bij guur weer op een kleverige baan. Iedereen had diepe bewondering voor deze prestatie. Tom noemde hem "een originele wereldkampioen. Hij had natuurlijk al wat moeten doen, maar toen ik hem op het laatste stuk weer vroeg, ging hij nog een keer. Hij heeft twee paar longen, 't is gewoon een tank". "Beer van een paard" stond er de volgende dag met blauwe koeieletters in "De Telegraaf". "Geen berg te hoog voor Kailash" schreef Douwe Frerichs in de Paardekrant.
Over publiciteit hadden we trouwens in dat jaar niet te klagen. Enkele weken later was er in het eerder genoemde landelijke ochtendblad een kwart pagina gewijd aan Tom en zijn succespaard onder de kop "Kailash, een paard met twee paar longen". Ook de regionale bladen schonken aandacht en in het Kerstnummer van de Paardekrant stond een verhaal van wel 3 pagina’s met als titel "Genieten van een jongensdroom: Kailash en wat hij zoal teweeg bracht". Prachtige stukken, maar persoonlijk kreeg ik als fokker de meeste voldoening van het artikel dat Koos Jager na de overwinning in de Voorjaarsprijs aan ons paard wijdde. Een van de laatste stukken van de hand van deze fokkerij-expert. "Veelbelovende Kailash komt uit onze beste lijn" had hij erboven gezet.

Boven: Kailash (5) wint na een gemiste start toch nog
de Fokkers Trofee, voor Kaliman (7), Kosmos Groenhof (rechts)
en Kratos Hollande.

Boven: De gebroeders Huiberts vieren de overwinning met Tom.
(Eerste prijs Hfl. 42.000)

Boven: Ereronde na de Fokkers Trofee 1996. De gebroeders Veldt
lopen mee, als grootste fans, met Robert als verzorger. Maar kijk eens
naar dat paard. Wat een kracht gaat ervan uit. Wat een schouder,
wat een long-inhoud, wat een achterhand. Met zijn schofthoogte
van 1,63 m had hij ook een mooie maat.

Boven: Fotograaf Wim Huybers in actie. Deze foto is geschoten
door zoon Bas tijdens de ereronde van Kailash en
Tom Kooyman na de Fokkers Trofee 1996.
(bijna alle foto's op deze pagina zijn
gemaakt door Wim Huybers, bedankt Wim)

Boven: Door de successen van Tom junior met Kailash
werd de verzoening tussen vader en zoon Kooyman bespoedigd.
Dit gebeurde na de Fokkers Trofee.

Einde seizoen
Onmiddellijk na de Fokkerstrofee hadden we besloten dat onze crack van een welverdiende vakantie mocht gaan genieten. Niet omdat hij aan rust toe was. Integendeel, hij was in dit jaar nog niet zo goed geweest, zelfs veel beter dan ten tijde van de Derby. Maar we vonden het welletjes. De buit was binnen (totaal Hfl. 118.000,--) en we wilden hem sparen voor de volgende seizoenen. Het Van Wickevoort Crommelin Memoriaal lieten we aan Kaliman over.

Uiteindelijk bleek dat Kailash voldoende punten had behaald om mee te mogen doen voor de verkiezing paard van het jaar 1996. Hierin werd hij derde achter Guvo de Bloomerd en Kelsea Boko, maar vóór Kaliman, Paul Trot en Kosmos Groenhof.

Boven: Voor een artikel in het Kerstnummer van het blad 'Paardensport
in ren en draf' kwam fotograaf Wim Huybers naar Tom's entrainement
in Egmond-Binnen. Journalist Douwe Frerichs was er die middag
ook en hij bedacht de kop "Genieten van een jongensdroom".
Op de kar Hans en Jos Huiberts.

Als 4-jarige
Van de beloofde vakantie kwam niet zoveel terecht. Met alleen buiten lopen in de koude winterperiode kon onze crack niet genoeg energie kwijt. Hij werd vervelend en Tom besloot in januari om maar weer gewoon te gaan trainen. Voor een vierjarige met een winsom van meer dan een ton is het moeilijk om geschikte koersen te vinden. Hij zou dan tegen de sub-top van Nederland moeten lopen, tegen paarden die over het algemeen een paar jaar ouder zijn. We wilden hem dat niet aandoen en hadden afgesproken dat hij alleen aan leeftijdskoersen zou deelnemen, met uitzondering van misschien het Van Wickevoort Crommelin Memoriaal.
De eerste leeftijdskoers, de Elitekoers der 4-jarigen, was al op 5 maart en Kailash kwam hierin als enige van de gevestigde top aan de start. Hij startte redelijk, maar lag na een ronde toch wel 80 m achter Koert Buitenzorg, die de vlucht had genomen. In de laatste driekwart ronde had Kailash deze achterstand in 20 m voorsprong omgezet! Hij liep met 17,8 de snelste tijd van de dag, maar had volgens Tom nog wel een seconde sneller gekund. Hij had nog maar weinig snelwerk gehad en dat beloofde wat voor dit seizoen.
Natuurlijk werden we een paar weken later uitgenodigd voor de Holland-België match. Een hele eer, waar ik vroeger alleen maar van gedroomd had. Jammer genoeg liet onze hengst juist in deze koers een steekje vallen. Hij sprong in de linkerbocht van Duindigt (die hem niet zo ligt) en werd uitgeschakeld.
Volgende opgave was het Kampioenschap der 4-jarigen van Groningen, die hij op dezelfde gemakkelijke manier won als de Elitekoers, in de prachtige kilometertijd van 16,6 over 2300 m tegen betere tegenstanders (Kors Zes HB en Kazan Buitenzorg).
In tegenstelling tot vorig jaar was hij nu veel rustiger bij de start en dichter bij de start-auto. Toch was hij in het Kampioenschap der 4-jarigen van Duindigt minder op dreef en zette niet goed door. Een vierde plaats was zijn deel (16,9).
In het Kampioenschap van Wolvega was Kailash weer een klasse apart. In de laatste ronde liep hij het veld voorbij en kwam in de laatste bocht driedik bij koploper Kosmos Groenhof, die hij in een fel gevecht met een hoofdlengte wist te kloppen in 16,2 over 2100 m. Beide pikeurs claimden echter dat hun paard niet 100 % was!

Boven: Het Kampioenschap der 4-jarigen werd in series verreden,
op alle professionele banen, met de Finale te Hilversum.
Kailash won twee onderdelen. Hier heeft hij gewonnen te Groningen.
De fanclub bestond deze keer uit de familie Veldt, Kees Ruiter
en Ben van de Ven.

Boven: Ook in Wolvega won Kailash een serie van het Kampioenschap
der 4-jarigen en hij klopte daarbij zijn grote rivaal Kosmos Groenhof.
Fanclub: Robert, René, Fred Jaspers, Robin en Barry Goudsblom,
Jort en Ben van de Ven, Ivonne en Jos.

Tweede in Finale
De finale van al deze kampioenschappen vond plaats in Hilversum. Kailash had de meeste punten vergaard en mede vanwege de afstand van 2440 m, was hij de favoriet van het spelend publiek. Het zou echter geen echte lange afstandskoers worden. Kailash pakte niet aan bij het oplopen naar de start-auto en lag bij het startpunt wel 40 m achter. Kaliman nam de kop en de slimme Hans Bot drukte het tempo tot ca. 1.24. Tom zag dat het mis dreigde te gaan en ging al vroeg naar voren tot naast Kaliman, maar ook Tom reed niet voluit. Met nog 3/4 ronde te gaan werden de beide hengsten pas losgelaten. Kaliman had nog alles over. In een geweldig tempo van 1.11 liepen ze naast elkaar, prachtig om naar te kijken, maar door het tweede spoor verloor Kailash enkele meters in de laatste bocht en die achterstand kon hij tegen de nog frisse Kaliman niet meer goedmaken. Wat ons betreft een valse koers, maar met een mooie tweede plaats als resultaat.

Bij de bandenstart in de Grote Fokkersprijs pakte Kailash opnieuw niet aan en hij kreeg teveel achterstand. Hij leek ook niet in optimale vorm. Misschien lag het aan het warme zomerweer of was hij lichamelijk niet in orde. Onderzoek wees uit dat hij door bepaald voer een lichte aandoening van de lever had gekregen, maar na een kuur en wijziging van de voedersamenstelling leek hij weer in vorm te komen.
Eind augustus stond de kwartfinale van de AEV Vierjarigen Stakes op het programma. Dat Kailash de sterk verbeterde Koos van Camstra niet kon kloppen was geen schande, maar dat Kors Zes HB hem een hoofdlengte voorbleef, gaf aan dat hij nog steeds niet de oude was, ondanks de toch wel goede kilometertijd van 16,8.
Drie weken later, op de ochtend van de halve finale werd ik door Tom gebeld met de mededeling dat "het feest niet doorging". Onze crack liep op drie benen. Bij nadere inspectie bleek hij mok te hebben aan zijn achterbenen en de kloofjes in zijn kootholten waren zeer pijnlijk. Homeopatische zalf bracht verzachting en toen hij een uurtje later voor de kar liep, zag je er niets meer van. We besloten om toch maar te starten omdat we bij terugtrekken ook de Finale zouden missen. Het werd een spannende dag, maar zowel vóór als tijdens de koers was er niets dat Kailash hinderde, behalve een tegenstander, die bij het ingaan van de laatste bocht vlak voor hem naar buiten ging. Tom stuurde toen maar naar binnen, omdat hij geen zin had in een bocht vierdik. Bij het uitkomen van de bocht gingen er nog meer tegenstanders naar buiten en haakte het sulkywiel van Kailash achter een ander. Toen hij eindelijk vrij kwam, liep onze kampioen verschrikkelijk snel in en hij kwam een paar meter te kort om de twee ontsnapte merries Kyra Boshoeve en Kim Wielinga te achterhalen. Koos van Camstra, die steeds de kop had gehad, viel ver terug en haalde met zijn zesde plaats nog net de finale. Tijd van Kailash op de rulle Duindigtbaan was 17,1. Dit leek er weer een beetje op.

In de weken na deze koers heeft Tom zijn crack meerdere keren per week op het strand getraind en in een stevig tempo ritjes gemaakt van Bakkum naar Bergen en weer terug. Een totale afstand van ongeveer 22 kilometer en dat doet Kailash met gemak. Als de anderen moe worden en halverwege omkeren gaat hij nog een tijdje door. Terug bij de veewagen gekomen blaast hij een keer diep en daarna is zijn ademhaling weer rustig. Hij heeft longen als blaasbalgen en ook zijn hart zal wel wat groter zijn dan normaal.

De Vierjarigen-Derby (Finale)
Zo is hij in topvorm gekomen voor de Finale van de AEV-stakes op 12 oktober. Tom had de witte orenkap thuisgelaten en hem oorproppen ingedaan, die hij er pas op ‘t laatst uit zou trekken in de veronderstelling dat hij dan nog wat meer vechtlust zou tonen dan de vorige keren. Niets werd aan het toeval overgelaten en op de dag van de waarheid was Kailash weer als vanouds: In de eerste ronde als laatste paard en in de laatste ronde aan de overkant als een speer naar voren. De beste paarden van wat wel genoemd wordt "de beste jaargang ooit" werden één voor één voorbij gelopen. Voor de laatste bocht lag hij als derde achter Koos van Camstra en Kaliman, aan de buitenkant van Kelsea Boko. In tegenstelling tot in de Derby was Hugo Langeweg nu niet naar buiten gegaan. Zijn merrie had weer een heel gunstig parcours aan de reling genoten en hij gokte op haar speed op het laatste rechte stuk. Op weg naar de finish nam Kailash de overhand, maar Kelsea Boko kreeg ruimte langs de reling, doordat de koppaarden van vermoeidheid naar buiten liepen. Kailash bleef echter aan de buitenkant voor haar uit lopen en klopte de Derbywinnares met een hoofdlengte. En daarmee kregen we onze revanche in wat ook wel de Derby der Vierjarigen wordt genoemd. Kailash was de beste van zijn jaargang.

Boven: De Derby der Vierjarigen: revanche voor Kailash (links),
die wint voor Kelsea Boko, Koos van Camstra (midden)
Kim Wielinga, Kyra Boshoeve en Kaliman.

Boven: Kailash (links met Tom Kooyman) verslaat Kelsea Boko (rechts)
in de AEV Stakes (Kampioenschap) der 4-jarigen 1997.

Boven: Huldiging na de winst in de AEV Stakes (Kampioenschap)
der 4-jarigen 1997. AEV-eigenaren-voorzitter Jan den Nijs
heeft zojuist een mooie ereprijs uitgereikt:
een mooie schaal van Makkummer aardewerk.
Vaste verzorger Robert Veldt houdt Kailash vast.
(Eerste prijs Hfl. 30.000)

Van deze koers hebben we een video.
Kijk onderaan deze pagina.

Stayerskampioenschap van Nederland
We hadden inmiddels het plan opgevat om, ongeacht het resultaat in de AEV-stakes, een paar echte stayerskoersen uit te zoeken voor onze stayer pur-sang. Dan toch maar tegen oudere paarden van start; hij was tenslotte al bijna vijf jaar oud en nog niet eerder zo goed geweest. De eerste mogelijkheid was het Stayerskampioenschap van Nederland over 3600 m in Wolvega, 6 dagen later. Een koers, die 12 jaar eerder door Yzeren Hein werd gewonnen als vierjarige. Maar deze crack ging van kop af en Kailash moest nu 20 m geven aan o.a. de zesjarige Zweed Sitting Tight en gelijk af met de achtjarige superstayer Gazeau Skoatter. Onze benjamin van het veld toonde echter geen respect voor deze "oudjes". Hij vertrok goed uit de banden. Na 2½ ronde als voorlaatste rustig achterin het veld te hebben gelopen (alleen de bij de start foutieve Sitting Tight lag achter hem), plaatste Tom al bij het ingaan van de voorlaatste bocht een verrassingsaanval en ging driedik naar voren. Het was een indrukwekkend gezicht. Aan de overkant liep Kailash de koploper Gazeau Skoatter voorbij of het niets was en kreeg Sitting Tight achter zich aan. Deze probeerde het nog wel, maar liep zich stuk op het het geweldige tempo van Kailash. Met zijn oren naar voren bleef onze crack gemakkelijk voorop en mocht zich als vierjarige al Stayerskampioen van Nederland noemen. Hij liep een fantastisch baanrecord van 1.18,6 over 3620 m met bandenstart.

Boven: De 4-jarige Kailash wint het Stayerskampioenschap van
Nederland 1997 in een baanrecord, voor Sitting Tight en
Gazeau Skoatter.

Greyhound-Rennen
Het Stayerskampioenschap beschouwden we tevens als een "werkje" voor de volgende grote opgave: het Greyhound-Rennen in Mönchengladbach, een internationale leeftijdskoers met een rijke historie, waarop we al lang van tevoren onze zinnen hadden gezet en waarvoor we duizend gulden inleggeld hadden betaald. In het verleden hebben de Nederlanders in deze koers een belangrijke rol gespeeld, maar blijkbaar moet je daarvoor wel van goede huize komen, want alleen grote namen als Henri Buitenzorg, Action Skoatter en Its’ Buitenzorg wisten te winnen.
Vanwege drie schrappers (o.a. Koos van Camstra) waren er 8 deelnemers, waaronder Kaliman, de Giganten-deelnemer Howards End (rec. 13,3), de Zweedse import AC Destiny, de Amerikanen Score a Success (rec. 11,6) en Mayon Bowl en de grote Duitse favoriet Famous Lad (rec. 12,4). De twee laatstgenoemden streden om de kop en zij legden de eerste kilometer af in een tijd van 1.12,3. Kailash was heel goed van start gegaan en lag in vijfde positie, maar had door het geweldige tempo aan de kop toch wel een meter of 30 achterstand opgelopen. Met nog een ronde te gaan bracht Tom onze crack naar het derde spoor en ging in de voorlaatste bocht al enkele tegenstanders voorbij, om aan de overkant naar koploper Famous Lad toe te vliegen. Wereldkampioenpikeur Heinz Wewering riep nog "ruhe bitte", maar Tom gaf gas en in de laatste bocht had hij al de kop. De anderen waren leeg, niemand had een antwoord op de versnelling van Kailash. Op het laatste rechte stuk kon hij freewheelend naar de finish draven met de proppen nog in zijn oren. Met de kilometertijd van 1.14,9 over 2100 m liep Kailash op deze miezerige avond niet alleen een persoonlijk record, maar ook de snelste tijd van 1997 op deze baan, ongeacht afstand en leeftijd. Toen wisten ze ook in Duitsland wie Kailash is. Zijn stamboom en foto’s stonden uitvoerig in het drafsportblad "Heat". Bij de huldiging, waarbij ook weer veel Nederlandse fans aanwezig waren, kregen we een sierdeken, een grote beker en reuzenglas bier van sponsor Bitburger Brauerei. Bitte ein Bit! Zo lust ik er nog wel een paar. De eerste prijs van 30.000 DM was trouwens ook niet te versmaden.

Boven: Cover van het Duitse vakblad HEAT met een voorbeschouwing
van het Greyhound-Rennen, een internationale befaamde
Groep-II koers, die voor Nederland alleen gewonnen was door
Henri Buitenzorg, Action Skoatter en It's Buitenzorg.
De Duitse hengst Famous Lad (op de foto) was met
Heinz Wewering de grote favoriet.

Boven: Kailash was in het Greyhound-Rennen van 1997 onklopbaar.
Famous Lad had in de laatste ronde de leiding en probeerde
aan de overzijde Kailash op te vangen. Dat lukte natuurlijk niet.
Hij wordt aan de reling leeggestreden derde achter AC Destiny.
Eerste prijs 30.000 DM (Hfl. 33.800).

Boven: Huldiging na de winst in het Greyhound-Rennen.
De eigenaren zijn vergezeld van een aantal fans van
van Kailash: de Hippodromers.

Boven: De sponsor van het Greyhound-Rennen was dit jaar de
Bitburger Brauerei. Tom had wel trek in een grote slok:
Bitte ein Bit!!! Wat een feest.....

Boven: In het volgende blad van HEAT prijkte Kailash
op de voorpagina. Verzorger Robert Veldt beloont
de hengst met een overwinningskus.

Van deze koers hebben we een video.
Kijk onderaan deze pagina.

Op TV
Dat het niet altijd feest is merkten we bij de volgende koers. De bandenstart in het Van Wickevoort Crommelin Memoriaal mislukte volledig door ondeskundige hulp, waarbij Kailash het elastiek tegen zijn benen kreeg en sprong. Hij verloor wel 80 meter en werd toch nog vijfde. Hij moet toen wel een Nederlands record over de afstand hebben gelopen. Heel Nederland heeft dit in Studio Sport kunnen zien, toen hij als de grote favoriet apart ten tonele werd gevoerd, met een interview van John Brandsen met de fokker/eigenaar. Dit was zijn dertiende koers in 1997.

Click op de camera om deze video te zien:

Naar Vincennes
Vervolgens stonden enkele koersen op de baan van Vincennes (Parijs) op het programma. We wilden Europa in, want ons paard behoorde toen echt tot de Europese top, zeker over afstanden van 2000 m en langer.
Kailash werd voor zondag 21 december ingeschreven in een koers voor vierjarigen op de Hippodrome van Vincennes bij Parijs.
Op de zaterdag ervoor werd hij in een twee-paards-trailer door mij (met familie) naar Parijs gereden. Broer Jos en verzorger Robert Veldt reden er achteraan. De reis duurde ongeveer 8 uur, mede door wat oponthoud vanwege een lekke band van de trailer. De hengst was een voorbeeldige passagier, die geïnteresseerd naar buiten keek, af en toe een hap hooi nam en zich waarschijnlijk wel afgevraagd zal hebben waar hij nu weer terecht zou komen. Wel, hij ging een nachtje logeren in een mooie ruime box in het "Hippotel" naast de drafbaan. Eten en drinken hadden we voor hem meegenomen, dus dat was vertrouwd.
Op zondagochtend arriveerde pikeur Tom en verder telden we nog wel 15 landgenoten, die de reis naar Parijs gemaakt. Fans genoeg dus. De neven Goudsblom droegen een Nederlandse vlag met daarop in grote letters "KAILASH" geschreven. Ondanks al het spel van de Hollanders bedroeg de cote eventueel van ons paard ongeveer 60 tegen 1. Zes paarden stonden lager. General November was de grote favoriet aan 1,50.
Van de oorspronkelijk ingeschreven 16 paarden was alleen Kelsea Boko teruggetrokken. Met 1 Nederlands paard, 1 Duitser, 1 Fin, 5 Fransen en 7 Zweden was een echt internationaal veld met de beste vierjarigen van Europa, afgekomen op de grote prijzenpot met Hfl. 90.000,-- voor de winnaar. De afstand in deze semi-klassieke Prix Ariste Hémard bedroeg 2175 m, iets meer dan 1 ronde over de grote piste. Bij 12 deelnemers of minder zou er achter de auto worden gestart, nu was het draaistart. Deze lukte aardig voor Kailash, alhoewel hij als laatste vertrok. Volgens plan bleef Tom in de eerste 500 m achterin liggen, maar in de rechterbocht sloeg het noodlot toe. Er sprong een Franse deelnemer en reed hierbij tegen zijn buurman aan. Kailash moest daarachter bijna stilgezet worden en verloor hierdoor wel 30 m op het veld. Aan de overkant (tegen de heuvel op!) liep hij het gat dicht, ging vervolgens buitenom naar voren en lag in de laatste bocht vijfde (vierdik!). Toen was echter de benzine op, hij liep wel door, maar kon niet meer versnellen en werd uiteindelijk tiende in 1.15,8. Toch een prima prestatie, gezien het koersverloop en het constant hoge tempo in de koers. Zonder dat incident was een klassering bij de eerste vijf zeker mogelijk geweest. Winnaar werd de onklopbare General November in 14,3. Vergeleken met zijn tijd in Mönchen-Gladbach (14,9) had Kailash dat op de veel snellere baan van Vincennes ook wel kunnen lopen, maar dan had hij vanaf het begin voorin moeten zitten en onderweg geen oponthoud moeten krijgen.
Ongeveer anderhalf uur later ging ons paard, nu door Jos Huiberts gereden (het paard achter de wagen), weer richting Nederland en hij stond na een voorspoedige reis van 7 uur weer in zijn eigen box in Egmond-Binnen. Mijn vrouw en ik bleven nog even in onze favoriete stad Parijs.

Boven: Kailash in een box op Vincennes met enkele van
zijn fans, die zelfs een spandoek hadden meegenomen.

Al met al een prachtige ervaring waar ik 25 jaar geleden al van droomde: ooit nog eens koersen met een eigen paard op Vincennes. Ook voor Jos, Tom en Robert was dit een onvergetelijke gebeurtenis.
Zo werd het koersjaar 1997 voor Kailash afgesloten met twee op het eerste gezicht mindere prestaties, die, goed beschouwd, topprestaties waren. Zijn jaarwinsom van Hfl. 97.810,-- en zijn record van 14,9 over 2100 m geven zijn grote klasse aan en door zijn overwinningen in enkele belangrijke koersen eindigde hij qua puntenaantal als tweede in de verkiezing voor het "Paard van het Jaar". Het publiek en de pers oordeelden iets anders en daardoor werd hij uiteindelijk vierde achter triple Crown-winnaar Leen van Camstra, Herbie W en Nevele Cero O.

Goedkeuring als dekhengst
Belangrijker nog was zijn goedgekeuring als dekhengst eind november in Wolvega. De deze keer zeer strenge keuringscommissie gaf hem (als een van de weinigen) het A-brevet! Alweer een droom die uitkomt: een eigen fokproduct als dekhengst!

Boven: Manza Buitenzorg en zijn zojuist goedgekeurde zoon Kailash
ontmoeten elkaar op het stallenterrein bij
de hengstenkeuring in 1997 te Wolvega.

Boven: Kailash werd een bekende Nederlander.
Hierboven een aantal krantenkoppen uit De Telegraaf, Algemeen Dagblad,
Noord Hollands Dagblad, De Leeuwarder Courant, etc.

Als 5-jarige
Inmiddels hadden we de smaak te pakken gekregen. Op zaterdag 17 januari 1998 was er op Vincennes weer een leeftijdkoers, maar nu over 2900 m. Als trainingsritje liep hij een week eerder in het W.H. Geersen Memoriaal in Wolvega. Hij moest over 2100 m 20 m geven aan enkele goede paarden en kreeg zelf 20 m van Paul Trot. Als starter werd in deze belangrijke koers een debutant in dit genre aangewezen en het ging helemaal mis. Na lang draaien zei hij dat het nog niet door zou gaan, maar bedacht zich op het laatste moment. Kailash stond nog stil en Paul Trot kwam hem al voorbij gesneld. Na een ronde had onze crack aansluiting gevonden aan de staart van het veld en ging aan de overkant als een speer het hele veld met bekende namen voorbij. In de laatse bocht ging alleen Sword Frazer, die een heel gunstig parcours had gekregen, voor hem uit en die kon hij na alle inspanningen niet meer inhalen. Kazan Buitenzorg werd derde en Paul Trot vierde. "Kailash is de morele winnaar" zei iedereen. "Wat koop ik daarvoor" riep Tom woedend.

Weer naar Parijs
Vol goede moed reden we op vrijdag 16 januari naar Parijs. Grootste fan Ben van de Ven, verzorger Robert Veldt, Jos en ik in de auto en Kailash weer in de trailer. We sliepen in de éénpersoonskamers van het Hippotel op het stallenterrein van Vincennes, bijna naast ons paard. Tom, Yvonne, Tom senior en René Veldt arriveerden de volgende ochtend. Toen hadden wij al een gezellige avond en ochtend in de stad doorgebracht.
Over de koers (de semi-klassieke Prix Jean le Gonidec, Groep-II, eerste prijs Hfl. 90.000,--) kunnen we kort zijn: de Zweedse crack Mr Quickstep werd door Jos Verbeeck snel aan de kop gebracht en ging in een strak tempo van 1.16,0 over 2900 m rond, zodat niemand van de 13 tegenstanders hem meer kon bedreigen. Van achteren komen in zo’n veld met min of meer gelijkwaardige tegenstanders is met dat tempo aan de kop haast onmogelijk, dat weet Jos Verbeeck heel goed. Kailash was voor zijn doen goed van start gegaan en lag voor de tribune achterin het veld. Aan de overkant probeerde hij wat naar voren op te schuiven, maar hij had op deze dag geen macht. Hij was gewoon niet 100 %, hetgeen in de week daarop ook gebleken is. Hier hadden we ons meer van voorgesteld, maar ook dat hoort bij de sport.

Boven: Kailash in een box op Vincennes met Tom en Ivonne.
V.l.n.r. Jos, Tom Kooyman senior, Ans Widemann, René Veldt,
Régis Widemann en Ben van de Ven.

Boven: Kailash op het grote bord van Vincennes
bij zijn tweede koers aldaar: de Prix Jean le Gonidec.
Hij was geen favoriet van het spelend publiek......

Pas in april kwam hij weer aan de start. Hij werd toen uitstekende derde in de Grote Paasprijs achter Herbie W en Mondo Joe en kwam prominent in beeld bij zijn opmars tijdens de uitzending van Studio Sport. In Gelsenkirchen werd hij op 1 mei (rechtsom) keurig vierde in een internationale koers (de Bild Pokal) met toppaarden en werd 10 dagen later in Waregem, als groot favoriet, vijfde in de België-Holland-match na een wat overmoedig gereden koers van Tom, waarin hij op de loodzware baan veel te vroeg naar de koppositie snelde, samen met rivaal Kosmos Groenhof. Na zijn volgende koers in Wolvega bleek hij opnieuw ziek te zijn (virus) en was weer een paar maanden uit de running.

Dekhengst
In die periode is hij wel een tweede carrière begonnen, nl. die van dekhengst. Helaas wordt een inlandse hengst in Nederland door de fokkers in eigen land niet gewaardeerd en maakt men bijv. liever gebruikt van een Amerikaans vaderpaard dat in de koers niets heeft gepresteerd. Toch heeft Kailash twee goede merries gedekt, te weten Emma Baldwin en Fresh Up.

Sukkelen
Hij kwam weer uit in september en liep een redelijke koers in het Stayerskampioenschap van Nederland, waarin hij vijfde werd. Vervolgens verloor hij 200 m aan de start in het Kampioenschap van Nederland en werd vijfde (als groot favoriet) in een koers in Wolvega, waarna zijn bloed opnieuw niet goed bleek te zijn. Half november startte hij opnieuw in Wolvega en was over 3600 m vanuit de banden aan de overkant goed weg. (Aan die kant lukt het meestal wel, terwijl alle bandenstarts vóór de tribune mislukt zijn.) Hij kwam halverwege de koers op kop, maar stopte, met nog een ronde te gaan, op de finishlijn af. Waarschijnlijk dacht hij dat de koers gelopen was. Later bleek zijn conditie niet goed genoeg te zijn en is hij niet meer aan de start gekomen.
Het was een jaar van pech en ziekte, van onderbrekingen en conditiegebrek.
De dierenarts verklaarde dat Kailash lichamelijk in orde was. Beenwerk, hart en longen waren nog goed, daarom gingen we vol vertrouwen het nieuwe jaar in.

Als 6- en 7-jarige
Ook in het volgende jaar kregen we de hengst niet meer op zijn oude niveau, hoewel hij ogenschijnlijk niets mankeerde. Wel werd hij telkens geplaagd door malheur, zoals stalvirussen. Hij heeft ook nog enige tijd bij Tjitse Smeding op stal gestaan, wat geen succes werd. Daar heerste op een bepaald moment ook rhino, waar Kailash mee werd besmet. Daar kwam nog een peesblessure bij. Het schoot niet op.
In 2000 heeft Kailash in januari nog 4 koersen in januari gelopen, met een 4e en 5e plaats als beste resultaat, waarna we zijn carrière hebben beëindigd.

Kailash ging definitief terug naar de plaats waar hij is geboren, op de boerderij van Jaap Koopman. Daar kreeg hij zijn eigen stuk weiland, waar hij alleen uit werd weggehaald als hij een keer moest dekken.
In maart 2000 kreeg hij als een van de eerste paarden in Nederland zijn eigen website, waarop zijn afstamming, hele levensverhaal en carrière, en ook die van zijn kinderen is beschreven.

Klasseringen in de topkoersen:

1996:
- Sweepstakes: niet gestart
- Derby: 2e
- Fokkers Trofee Hengsten-afdeling: winnaar

1997:
- Kampioenschap der Vierjarigen (Finale): 2e
- Vierjarigen Derby (AEV Vierjarigen Kampioenschap): winnaar
- Greyhound Rennen: winnaar

Kailash als vaderpaard

Kailash stond ter dekking vanaf 1998. Hij was toen 5 jaar oud en stond nog in training. Hij dekte in dat eerste jaar twee merries, Emma Baldwin en Fresh Up. Eerstgenoemde kreeg een dode tweeling, Fresh Up bracht Right Side Up voor de Hippodromers. Dit was de eerste en ook de beste. Hij won 18 koersen en € 17.240. Daarna dekte Kailash jaarlijks enkele merries tot en met 2003, daarna was de toestroom opgedoogd. Totaal heeft hij 17 producten gebracht, waarvan er slechts 7 in de baan zijn gekomen. Bij de niet gestarte zaten ook wel wat pechvogels, zoals de mooie Vasco da Capo, die als jaarling bij zijn castratie is overleden en een veulen dat haar moeder bij de bevalling verloor, wat niet goed is uitgepakt. Van de gestarte producten noemen we:
- Right Side Up, € 17.240
- Valentino Rossi, € 11.000
- Wyomy, € 5.860
- Tailash, € 5.310

De laatste twee waren veulens van Emma Baldwin. Zij bracht, net als haar minnaar Kailash, haar dagen door op het entrainement van Tom Kooyman jr. in Egmond-Binnen en werd 6 jaar achter elkaar door hem gedekt. Het was aandoenlijk om te zien, hoe deze twee paarden elkaar ‘s morgens begroetten en bij het buiten lopen op afstand in de gaten hielden. Zij hoorde echt bij hem. Zij was zijn kudde.

Boven: Kailash dekt Emma Baldwin op het entrainement van Tom.
Met behulp van de vlakbij wonende hengstenhouder Hans Tambach.
Het veulen van Emma stond in de box, zodat de merrie het
kon zien en rustig bleef.

Boven: Eind jaren 90 werd er in Alkmaar en Wolvega in het voorjaar
een dekhengstenshow georganiseerd. Hier wordt Kailash voorgebracht
door een fan, Niels Glas.

Boven: Right Side Up, zoon van Kailash en Fresh Up,
gefokt door De Hippodromers.

Boven: Right Side Up wint als 3-jarige gemakkelijk op Duindigt. De
Kailash-zoon was een "bedenksel" van de Vriendenclub "De Hippodromers".
Zijn moeder Fresh Up was het eerste succespaard van de club en Kailash
was gefokt en in bezit van een Hippodromers-lid. Fresh Up werd voor
een jaar gehuurd als fokmerrie. Tien Hippodromer-vrienden fokten
samen Right Side Up en hebben veel plezier aan de ruin beleefd.
Hij won 18 koersen en ruim € 17.000.

Boven: Grote stappen, gauw thuis. Right Side Up wint weer eens
in Groningen en Tom kijkt achterom waar de anderen blijven.
Op deze baan was hij enige tijd seriewinnaar.

Boven: De talentvolle Tailash wint te Groningen op 27-10-2004.
Zoon van Emma Baldwin.

Boven: Het prachtige veulen Valentino Rossi
met zijn moeder Claudia.

Boven: Valentino Rossi wint te Wolvega met Tom Kooyman
op 30-09-2006.

Boven: Wyomy (links, volle zus van Tailash) wint
te Groningen op 10-08-2008. Zij werd later
geëxporteerd naar Duitsland.

In Memoriam: Yaffingale en Kailash

Door Hans Huiberts (gepubliceerd in de Breeders Special
van het vakblad Draf&Rensport, maart 2009)

In de afgelopen maanden zijn mijn favoriete paarden Yaffingale en Kailash overleden. Ik heb ze laten inslapen, zoals dat heet. Euthanasie is het officiële woord. Een aantal jaren geleden heb ik een andere merrie, waar ik op dat moment minder blij mee was, laten ophalen voor het slachthuis. Dat is gemakkelijk. Je geeft opdracht en weet verder niet wat er gebeurt. Dat kon ik nu toch niet. Elke paardeneigenaar komt voor zulke momenten te staan en daarom wil ik dit eens bespreekbaar maken. Ook dit hoort bij onze sport-en fokkerij. Ik wil u ook vertellen wat deze paarden voor mij hebben betekend en wat voor impact ze hebben gehad op hun omgeving.

Yaffingale
Mijn eerste paard Noble Duke (1.20,1 - Hfl. 31.500) kocht ik in 1972 als veulen, vooral omdat hij zo mooi was gefokt: van Duke of Lullwater uit Unita Zora van Illustre Hanover uit Zora. In die jaren kon het bijna niet mooier. Mijn leraar Duits, Jan Kemperink, had een volle zus in bezit, de goede Linda (1.20,3 - Hfl. 33.357), waarmee hij was gaan fokken. Elk jaar vroeg hij aan mij: "Naar welke hengst moet ik gaan?" en telkens zei ik: Heres. Toen hij dat uiteindelijk had gedaan en er uit die kruising een merrieveulen was geboren, dacht ik: "Die wordt van mij, daar ga ik eerst mee koersen en vervolgens mee fokken". En zo is het ook gegaan. Ik kocht Yaffingale als veulen en ze groeide op bij mijn vriend Jaap Koopman in Bergen. Samen hebben we haar beleerd. Zonder problemen en binnen 1 uur liep ze voor de kar. In tegenstelling tot haar moeder, was ze een schat van een merrie. Liever en verstandiger vind je ze niet. Mijn vader en mijn broer Jos namen ook een deeltje in de merrie en zo werd ze een echt familiepaard. Mensen die bang waren voor paarden, waren niet bang voor Yaffingale. Ze maakte echt deel uit van onze familie. Ze was ook mooi. Niet groot, fijngebouwd, met een prachtig hoofd. Als koerspaard deed ze het leuk. Ze won elk jaar wel een of twee koersen, zat vaak in de prijzen en in haar laatste koersjaren als 8- en 9-jarige sloot ze aan bij de subtop. Vooral op de kleine banen en over langere afstanden blies ze haar partijtje mee. Haar beste prestatie was de derde plaats in de Viereneenhalve Kilometer van Alkmaar 1989. Weinig merries doen haar dat na. Ook de overwinning in Groningen in 1.20,6 over 2.820 m in haar laatste koersjaar toonde haar klasse aan. In de laatste jaren was Tom Kooyman sr. haar trainer en Tom junior de rijder. Yaffingale had uiteindelijk een record van 1.18,5 , een winsom van Hfl. 38.600 en zat 57 keer in de prijzen in 153 starts. Ze won 10 koersen

Moeder Yaffi
Daarna gingen we fokken en Yaffingale ging weer terug naar de boerderij van Jaap Koopman, waar ze ook haar jonge jaren had doorgebracht. Ze bracht ons een hele serie van 14 veulens, waarvan de meeste in de baan kwamen: Jonnah, Kailash, Lolapaloezah, Marrakesh, Nasrullah, Ozorayah, Ramblash, Sorayah, Tourterellah, Udayah, Vaikash, Winvith, Yaffingalah en Zorayah. Yaffingale was een supermoeder, de geboortes gingen altijd zonder problemen, ze gaf veel melk, had een uier als een koe, was oergezond en voedde haar kinderen goed op. Ook de andere veulens in het land wilden wel eens bij haar drinken en op latere leeftijd stond ze dat soms toe; dan stonden er twee bij haar te drinken! Wij mochten altijd, vanaf de geboorte, haar veulens aaien, ze kwam altijd naar ons toe, begroette ons en kreeg wortelen. Als we weggingen, liep ze nog even gezellig mee. De andere merries waren bang voor haar, want zij was als oudste de baas in het land. Ze kon heel lelijk doen en hoefde meestal alleen maar even met haar oren te bewegen om orde op zaken te stellen. Maar naar mensen was ze de vriendelijkheid zelf. Het was alsof ze mensenverstand had, echt een intelligent paard. Haar kinderen gaf ze het goede voorbeeld, dat werden ook mensenvrienden. Op één na: Lolapaloezah, maar dat was een vosmerrie en een hele aparte. Later werd zij ook wel wat wijzer.

Boven: Yaffingale met veulen Kailash

Oma Yaffi
Via haar zoon Kailash was ze vanaf de R-jaargang al grootmoeder geworden, toen ze nog even gemakkelijk zelf veulens voortbracht. Haar zoon Ramblash en kleinzoon Right Side Up zijn samen in Bergen opgegroeid. In 2006 kreeg Yaffingale op 25-jarige leeftijd haar laatste veulen. Daarna werd ze weer hengstig, maar we vonden het genoeg geweest en ze kreeg een mooie oude dag. Ondanks haar ouderdom behield ze het respect van de vier andere fokmerries die bij haar liepen. Yaffingale werd wat stram, haar zicht werd wat minder goed, maar ze bleef de baas. Als ik in het land kwam met een paar wortels op zak, kwam de op één na oudste merrie Limited B als eerste verwachtingsvol naar mij toe, maar ging keurig opzij als Yaffingale dan een paar minuten later kwam aangelopen. Limited joeg de andere meries weg en gaf Yaffingale de plek die zij verdiende. Op het laatst kreeg natuurlijk ook Limited nog een wortel en de oude merrie vond dat goed.

Het einde
Vorige zomer zag Yaffingale er weer fantastisch uit voor haar leeftijd. Appeltjes op haar lijf, oergezond, nooit ziek. Toch kon je zien dat de leeftijd ging tellen. Ze mistte al enkele voortanden. Ik begon tegen de winterperiode op te zien. Meer voor mezelf dan voor haar. Sneeuw en regen maakte haar niets uit, maar ik vond de gedachte daaraan vervelend. Hoe lang moet je zo'n merrie in leven houden? Tot het niet meer gaat? Zo lang wilde ik niet wachten en we besloten om er vóór deze winter een einde aan te maken. Yaffingale had een mooi leven gehad en verdiende een waardige dood. Het slachthuis was voor mij geen optie. Ze was zo slim, ze zou bij vervoer in een trailer meteen doorgehad hebben dat er iets minder leuks stond te wachten. Dat wilde ik niet en daarom is Yaffingale op 4 december 2008 geëuthanaseerd. We haalden haar bij de andere merries weg, we hebben haar geaaid en ze kreeg nog een paar wortelen. Vervolgens gaf de dierenarts haar een verdovings-injectie en, toen ze helemaal was versuft, de dodelijke spuit. De inmiddels 28-jarige merrie heeft er niets van gemerkt en wij hadden er vrede mee. Eigenlijk was het een opluchting. We hebben alleen maar prachtige herinneringen aan een fantastische merrie.

Boven: Kailash in zijn weiland bij Jaap Koopman in Bergen.

Boven: Kailash in zijn wei in Bergen.
Hij liep zijn vaste paadje langs de merries,
dat is te zien in het gras.

Kailash
Dertig meter verderop stond haar zoon Kailash in het weiland. Hij kon er niets van zien omdat het gebeurde achter een grote melkwagen. Toch zal hij zijn moeder daarna hebben gemist. Niet als moeder, maar als één van de 4 fokmerries, die in de winter altijd in de grote kamp liepen, naast zijn weiland. Hij was ook op deze boerderij geboren en getogen en er na zijn prachtige koerscarrière weer teruggekeerd. De Derby-tweede en winnaar van o.a. de Fokkers Trofee, de Vierjarigen-Derby, het Nederlands Stayers Kampioenschap en het Greyhound-Rennen heeft onze familie, vrienden en niet te vergeten zijn trainer Tom Kooyman een fantastische en onvergetelijke periode bezorgd.
Kailash was op jonge leeftijd een druktemaker en mede daardoor zo goed geworden. De Manza-zoon had een tomeloze energie. Toch had hij ook een goudeerlijk karakter en was net zo slim en braaf als zijn moeder. Een heerlijk paard om mee om te gaan. Na zijn koerscarrière heeft hij enkele jaren in Bergen ter dekking gestaan. Uit een gering aantal producten waren Right Side Up, Tailash, Valentino Rossi en Wyomy de beste. Nederlandse dekhengsten krijgen tegenwoordig nauwelijks meer een kans tegen de internationale hengstenstapel en de laatste 5 jaren heeft Kailash geen merrie meer gedekt. Hij kreeg een mooie oude dag, tenminste, dat was de bedoeling. Eind vorig jaar groeide er wat "wild vlees" in de straal van zijn rechter voorhoef. De hoefsmid kon dat nog wel wegsnijden, maar het werd steeds erger. Het bleek een soort kanker te zijn en er leek weinig aan te doen. Een operatie wilden we niet. Onlangs liep onze hengst kreupel op de bevroren grond en dat was een signaal. Voor Kailash gold eigenlijk hetzelfde als voor zijn moeder. Moet je doorgaan tot het echt niet meer gaat? Het antwoord is wat mij betreft NEE. Even heb ik overwogen om hem naar het slachthuis te brengen. Een hengst ervaart dat anders dan een slimme merrie. Hij denkt onderweg misschien dat hij een merrie mag dekken en heeft al voorpret. Die voorpret zou ik niet hebben gehad, ik zou het een verschrikkelijke rit hebben gevonden. Dat idee sprak me niet aan en ook voor Kailash hebben we een afspraak met de dierenarts gemaakt. Onze bijna 16 jaar oude hengst is op 4 februari 2009 in ons bijzijn na het eten van enkele wortelen geëuthanaseerd, op dezelfde plek als zijn moeder en ook hij heeft er niets van gemerkt. Vrolijk, gezond en nietsvermoedend is hij ingeslapen. Voor mij het einde van een tijdperk.
Yaffingale en Kailash, bedankt voor alle mooie herinneringen, die ons altijd zullen bij blijven! En Jaap Koopman bedankt voor de goede zorgen.

(einde artikel)

Nafok?
Kailash was voor Nederlandse begrippen in het begin van de jaren 90 heel goed gefokt. Er werd toen nog weinig diepvries toegepast, de fokkerij was nog niet zo internationaal georiënteerd als enkele jaren later. Dat is in korte tijd allemaal anders geworden. Het gaat nu om "wat je van ver haalt is beter". De zusters en dochters van Kailash zijn niet meer in de fokkerij gebruikt. Zo is de hele uitgebreide tak van Zora in enkele decennia nagenoeg uitgestorven. Alleen wordt door Herwin Benschop nog met de van Wilma Zora afstammende Yostra Sammer gefokt. En niet onverdienstelijk: zij bracht al de succesvolle Floral Girl, Great Love Story en Hamilton Quick.

Nog meer foto's van Kailash

Boven: Kailash op Duindigt
(foto Wim van der Sluis)

Boven: Kailash in zijn jonge jaren.

(foto's: met dank aan www.huybers.com)